Wandeling

Gistermiddag lekker gaan wandelen. Het weer was goed te doen, de zon scheen en er was niet al te veel wind. En geen regen, dat is al bijna bijzonder te noemen. Al snel had ik het veel te warm in mijn dikke winterjas.

En vlakbij mijn huis, zag ik een buizerd op een paaltje zitten. In het weiland waar hij over uit keek, zitten altijd drie tamme ganzen. Zaten er nu ook, maar waren op een wat veiliger afstand gaan zitten. Ze waren wel groter dan de rover, maar je kon niet weten, toch? Helaas was de afstand te ver om er een mooi plaatje van te maken met de Ixus. Maar het hoorde bij mijn wandeling, dus mag hij toch op de blog.

Daar ik al wat later op de middag ben gaan wandelen, zag ik de zon al snel achter de dijk verdwijnen, met veel spectaculair 'geweld'. En het was het mooist te zien net waar de dijk een bocht maakte. Mooi met die wolken en die Jakobsladders erboven uit. Jakobsladders zijn de zonnestralen, die je ziet boven het wolkendek uit. Bijna sprookjesachtig mooi. En op een foto niet zo mooi te vangen als het er in werkelijkheid uitzag. Alles krijgt dan zo'n mysterieuze sfeer. Er hing ook wat mist boven het land en alles was zo mooi stil, op het gekwetter van de ganzen na, achter de dijk. Er was ook veel blauwe lucht te zien. Echt een winterdag om van te houden. En dat is een behoorlijke uitspraak voor iemand die absoluut niet van de winter houdt. Maar zo mag ik het wel. Ik stapte stevig door, ik had het niet echt koud, maar mijn gezicht en handen voelden wel heel fris aan. En ik moest even wennen aan de stilte. Er kwamen zelfs weinig auto's,fietsers en wandelaars langs, allemaal aan de warme prak, denk ik.

En nu ik geen mp3 speler meer heb, voel je de stilte helemaal. Je gedachten gaan dan vanzelf op de loop met je. Maar de wereld om me heen was dan ook net een sprookje. En ik geloof nog best in sprookjes hoor. Niet alles hoeft alleen maar realiteit te zijn. Ik genoot als kind al van al die mooie verhalen, zoals de gelaarsde kat, Robin Hood of gewoon Assepoester, Sneeuwwitje en Bambi en nog veel meer. Ik lees ze nog vaak en graag voor. En als ik dan die genietende, luisterende gezichtjes voor me zie, denk ik graag even terug aan het eigen kind zijn. Ergens ben ik dat stukje kind nooit helemaal verloren. Gelukkig maar.

En ik geniet nu ook zo van al die spannende dingen rondom Sinterklaas. Al die kinderen, zo vol verwachting en mooie verhalen. Ook dat is zoiets als een sprookje. Ik vind het een mooi kinderfeest.

Toen ik op de dijk kwam, zag ik nog net even hoe de zon afscheid nam van deze dag. Ik heb ernaar staan kijken tot ik de zon niet meer zag. Voor mij is deze dag nog niet teneinde, daar ik vannacht moet werken. Maar als elke winterdag er zo uit ziet, vind ik de winter best oké.

Sfeerfotografie deel 2

Workshop sfeerfotografie

Gisteren, een workshop sfeerfotografie gehad van Ruben Smit. In de bossen van Amerongen. Het was er prachtig met al die net gevallen beukenbladeren. Het weer had van alles in zich, van dreigen met regen tot echt vallende regen en hagelstenen en de zon. En voor Ruben bestaat er geen slecht weer, dus moet je even doorbijten. Sfeerfotografie, je vult zelf in wat jij daarin ziet. Alle mogelijke lenzen kun je gebruiken van groothoek, tele tot macro lenzen. Eerst leerde ik dat je een laantje het beste met een telelens kan fotograferen, zodat je meer diepte in je foto kan laten zien. Eigenlijk is een foto rechtop maken van een laantje nog mooier, maar ik koos voor deze foto op de blog, omdat ik, weliswaar pas thuis zag, dat ik een ree in het laantje heb gefotografeerd. Het beestje is wat moeilijk te zien, daar het zo ver weg stond, maar als je het laantje inkijkt, en net iets na de overhangende tak kijkt, zie je links net een klein grijs vlekje. Ik zag het ook op de computer en heb er op in gezoemd. En het bleek een ree. Op de volgende foto die ik in die serie gemaakt heb, wel op z'n kant, zie je alleen nog de achterkant van de ree, die het bos indook.

En dat het weer mooie luchten gaf is wel duidelijk te zien op de foto hierboven. We hebben echt geboft met het weer. En wolken, luchten en zon, dat is een hobbie van me. Ik vind ze zo mooi. Dit is dus een typische landschapsfeer foto. Er waren er veel die deze foto gemaakt hebben, iedereen net weer even anders.

De foto hierboven laat zien hoe mooi de bossen eruit zien. Nu nog met aardig wat blad, maar dat zal straks allemaal weg zijn. We waren nog net op tijd.

Ik leerde ook op een andere manier fotograferen. Ik hou hier persoonlijk niet zo van, maar het is wel leuk om het uit te proberen. Je doet dit door gelijk de knop in te drukken en aan je lens te draaien. Het geeft een grappig effect. Maar ik vind de boom nu iets hebben van een ontplofte egel. Je moet je toestel wel op een statief zetten.

Dit vond ik wel erg leuk om te doen. Weer een laantje, maar nu met effect. Dit doe je heel simpel door een blad te pakken, kleur kies je zelf, en er in het midden een gaatje in te maken. Je stelt eerst scherp en dan hou je het blad voor je lens en afknippen maar. Moet je zeker eens proberen.

En wat laat nou nog meer het type weer zien, dan dit. Veel herfst bladeren en 1 groen blad met de druppels er nog op. Het was een geweldige dag. Veel geleerd en opgestoken. In deel 2 van sfeerfotografie laat ik je wat paddestoelen zien. Want ik heb natuurlijk ook macro foto's gemaakt. Daar staat geen tekst bij. De platen spreken voor zich.

Dreamnight runners

Op 8 november ben ik de hele middag tot vroeg in de avond in dienst van Dreamnight at the Zoo. Dit doe ik geheel vrijwillig. Want aan deze stichting wil ik geen cent verdienen, maar alleen geven. Wat is Dreamnight at the Zoo dan wel. Wel dit is een Stichting die met allemaal vrijwilligers werkt. Ze organiseren 1x per jaar een avond in de de dierentuin voor chronisch zieken en gehandicapten. Er zijn nu al zo'n 148 dierentuinen van over de hele wereld aangesloten bij Dreamnight at the Zoo. Ze hopen dit jaar nog de 150e dierentuin te verwelkomen. Zie ook www.dreamnightatthezoo.nl De Roparunners halen met hun loopprestatie normaal geld op voor de palliatieve( niet medische) zorg voor patiënten met kanker. En vandaag hebben de Blijdorp lopers, die dit jaar voor de 9e maal de Roparun hebben gelopen, een dreamnightrun van Blijdorp naar Chester(Engeland) in gedachten. Een sponsor loop voor de Dreamnight dus. Ik fotografeer al een aantal jaar voor de Dreamnight met veel genoegen. En ook vandaag heb ik er zin in.

Op de foto hierboven staat Peter van de Wulp, de oprichter en 1 van de organisatoren van Dreamnight. Hij wordt geïnterviewd door Jack Kerklaan van Radio Rijnmond. Rijnmond is er ook ieder jaar bij op die ene bijzondere avond.En besteed dus veel aandacht aan de Dreamnight at the Zoo.

Het hele team heeft er veel zin in. Er is ook een team van P&O Ferries bij. P&O Ferries sponsoort de overtocht van het team naar Hull en terug. En vonden dit zo'n mooi gebaar dat zij met hun eigen running team zich hebben aangesloten bij de Blijdorp lopers. De vlag die zij ophouden hangt in alle dierentuinen die meedoen, op die ene speciale avond. Voor de tuinen zonder dieren, zoals pretparken enz is er een andere vlag met een clowntje in plaats van de slurf van de olifant. Speciaal voor deze sponsor loop zijn er t-shirts en truien gemaakt met op de achterkant de route Blijdorp naar Chester.

En vlak na het maken van de foto, gingen de lopers en fietsers op weg naar de boot. Het weer was dreigend en ze zouden het niet helemaal droog gaan houden. En er is zware storm op komst. Dat gaat wat worden op de Pride of Hull. Hopelijk hebben ze ook zeebenen......

Ook onderweg werden ze gevolgd. Hanck, een andere organisator van de Dreamnight was mijn chauffeur voor vandaag. Ik werd vergezeld door Hans Schriel, die afgelopen jaar een voettocht maakte van Rotterdam naar Portugal, en daarmee ook de Dreamnight sponsorde. Hij was voor vandaag mijn collega fotograaf. En we reden van hot naar her om het team te spotten. En dat lukte soms heel aardig. En ondanks dat het inmiddels flink was gaan regenen, bleven de lopers en fietsers er goede zin in hebben. Nog steeds vrolijke gezichten en er werd nog gejuicht.

En als je nu denkt, ze gingen toch lopen naar Chester, ja dat klopt. Want aan boord stond een loopband waar ze om beurten een heel eind op moeten gaan lopen. Ook op de terugweg. En er werd gelijk even geoefend om de benen in vorm te houden. Onderweg gaan ze ook nog allerlei knuffels en t-shirts verkopen.

Helaas, ik ga maar tot de boot. Dus neem ik afscheid van hen na nog een laatste groepsfoto. Helaas zonder de chauffeurs van de busjes. Die staan nog in de file om op de boot te gaan. Ik wens ze veel succes. En een veilige overtocht.