Afgelopen zaterdag was de laatste kans om nog wat van die winterpracht vast te leggen. Eerst snel de kerstboodschappen in huis halen en dan op pad met het fototoestel. Het begint al te dooien, dus het werd opschieten. Allereerst heb ik onze oude boom met zijn prachtig versierde takken vast gelegd. Wat een sprookje zo met die blauwe achtergrond.
Daarna naar ons eigen kleine bos van Zuid-Beijerland gereden. En daar was het gelukkig nog prachtig wit. Maar wat was het er druk. Zoveel mensen op pad gewapend met camera's. Allemaal in de weer om de mooiste kerstkaart voor volgend jaar te maken. En je struikelde over de jachthonden. In het dorp was er die avond een boutavond voor jagers en hun viervoeters. Dus hadden ze zich met z'n allen alvast verzameld in het bos. Overal hoorde je geblaf. Maar dat deed niets af aan die mooie winterse sferen in het bos. De zon stond prachtig en de lucht was vrijwel onbewolkt.
Zelfs op de grond waren de mooiste wintertaferelen te zien. Je moet er wel oog voor hebben, maar de nerven zijn nu zo mooi geaccentueerd. En de rietpluimen hadden ook een winters jasje aan. En doordat het begint te dooien, worden de ijzige jasjes net glinsterende diamantjes.
En met een mooie blauwe achtergrond komen de pluimen nog mooier uit. Ik kan je zeggen ik genoot. Ik heb ruim 3 uur rondgestekkerd om de mooiste plaatjes te schieten. Ik kreeg er enorm veel energie van. Het was koud, maar daar merkte ik weinig van. Alleen mijn handen voelden koud aan en mijn vingers stijf, maar met handschoenen aan fotograferen vind ik erg lastig, dus dan maar zonder.
Overal om me heen waren mensen elkaar op de gevoelige plaat aan het vastleggen. Ik bood een stel aan om van hen samen een foto te maken in een mooi laantje in het bos met mooie lichtval. En spontaan boden zij mij aan om mij ook op de plaat te zetten met mijn toestel. Leuk hoe dit bijzondere weer mensen tot elkaar brengt. Het leek wel of we met z'n allen een grote familie waren. Iedereen maakte een praatje met elkaar, vooral over het prachtige winterse sfeertje en de mooie foto's die er werden gemaakt. Eigenlijk miste er alleen nog een koek en sopie tentje.
Ik heb ook een aantal landschapfoto's gemaakt. Dat is nu ook veel spannender dan anders. En het is niet allemaal wit wat je ziet. Het contrast tussen de blauwe lucht en het wit op de bomen, komen mooi uit met de gele rietstengels en het groene gras, dat al weer vrij was van de sneeuw, door de warmte van de zon. Het bruggetje is een mooie verbinding met het witte land erachter. Eigenlijk bestaat de foto uit drie verschillende vlakken: het groen op de voorgrond, het geel aan de linkerkant en daar schuin boven het witte vlak. En eigenlijk is er nog vierde, een blauw vlak, de lucht, helemaal bovenin de foto.
De foto hieronder geeft een beetje weer hoe het was. Veel fotografen op pad, schaatsers en wandelaars. En een winterse wereld. Het ijs kraakte vervaarlijk en bezorgde af en toe een schaatser een nat pak.
De zon scheen zo mooi tussen de bomen door. Dat leverde mooie plaatjes op. Maar ook zo af en toe een nat pak, wanneer er sneeuw van de bomen afviel. Soms leek het echt te sneeuwen.
Op zo'n dag vergeet je even alle narigheid om je heen. Mijn halve familie in de lappenmand. Mijn schoonzusje met een gebroken voet, m'n pa hartproblemen, m'n ma een nare hoest en een onverklaarbare dikke hand, m'n zusje in het ziekenhuis, maar gelukkig kwam ze maandag weer thuis. En dan zijn er nog de nodige familie leden die nog net even in de laatste weken van het jaar iets naars overkwam. Ik hoop dat voor hen allen 2008 iets beter zal verlopen. Mijn wens is in ieder geval dat ze een hele berg gezondheid toe bedeeld gaan krijgen. Zou de kerstman daar niet voor kunnen zorgen? In plaats van al die cadeaus gewoon gezondheid.
Maar zaterdag kon ik dat even allemaal vergeten en me lekker verliezen in de fotografie. Zo'n dag moet je grijpen en er van genieten. En ik kan je zeggen dat deed ik.
Voor je het weet is het weer over en moet je weer lang wachten voordat je dit weer ziet. Dit is het mooiste winterweer wat je je kunt voorstellen. En het was aan het eind van de middag allemaal alweer over.
En wanneer je dan bijna klaar bent en naar huis wilt voor een hapje en een heerlijk rumpunch, zegt er iemand tegen je: En is het gelukt? Komt Connie(collega) met haar viervoeters aangelopen. De honden waren helemaal door het dolle van de sneeuw. Heerlijk vonden ze het. Lekker rollen en happen in de sneeuw. Ik kon gelijk even oefenen op mijn fotomodellen. Ze gaan nl. voor mij poseren, binnenkort. Dus het naar huis gaan nog maar even uitgesteld en lekker nog even een wandeling gemaakt.
Ik zal de rakkers even voorstellen. Hieronder met zijn snoet vol sneeuw, dat is Dwarrel. Hij lust er wel pap van.
En dit Spaanse-straat-jachthondje is Flodder. Ze was wat angstig voor al het geknal. Daarom loopt ze ook aan een lijn. Voor honden is de tijd voor Oud en Nieuw niet erg leuk.Maar ook zij kon genieten van de verse sneeuw hoor.
Het was heerlijk die zaterdag. Nu maar weer afwachten wanneer het weer eens zo wordt.
