Vorig weekend ben ik samen met vriendin Linda naar Donna Nook geweest. We hadden daar een workshop fotografie onder leiding van Jasper Doest. We ontmoetten op de boot naar Hull Ingrid de 3e cursist.
We voelden alle drie een geweldig soort spanning. We waren zo benieuwd naar de zeehonden die we daar zouden gaan fotograferen. We luisterden geboeid naar de verhalen die Jasper ons vertelde en genoten van het zien van foto's die hij gemaakt heeft.
Zodra we van de boot af waren reden we naar Donna Nook. En dan val je even stil. We mochten nog niet op het strand, daar er doordeweeks militaire oefeningen gehouden worden. Maar je kon wel vanachter een houten hek naar de zeehonden kijken. En wat lagen er veel. Vooral veel moeders die net hun puppy hadden gebaard. Volgens de Sealguard waren er meer dan 400 geteld. De moeders moeten met hun zwangere buik ruim 2 kilometer over het strand hobbelen om in de duinrand hun jong te baren. Nou ik geef het ze te doen. Wij hebben het stuk ook afgelegd en het is heel wat.
En al die pluizige witte zeehonden puppies zagen er zo schattig uit. Net grote knuffels met die zwarte oogjes. Maar dat knuffelen kun je maar beter uit je hoofd laten, de moeders zijn vaak erg oplettend. Er lagen ook al oudere puppies bij. Die waren al dik van het opgezogen vet.We zijn gelijk aan het fotograferen geslagen. Wat een wonderlijk gevoel is het zo dicht bij ze te zijn en dat alleen gescheiden door een hek. De mannetjes probeerden nu al in de gratie van de vrouwtjes te komen. En met een luid gegrom lieten ze weten wat ze wilden.
Er was dus soms echt sex on the beach. En dat met zoveel publiek....
Ook die middag zijn we terug gegaan om de zeehonden te fotograferen. We waren ontzettend moe die eerste avond. Maar zagen vol spanning uit naar de volgende dag.
De zaterdag begon met mist. En niet een beetje mist, nee echte dikke mist, waar je maar een aantal meters voor je kunt kijken. We zochten op goed gevoel de kust, waar de zeehonden zouden moeten liggen. Jasper zei dat de wandeling ongeveer een half uur zou duren. Dat werd wel iets veel langer. We waren lost in de mist. En waren op zoek naar de zeehonden in de mist. We hoorden ze wel maar zagen ze niet. Met de branding aan onze linkerzij en op ons gehoor afgaande lagen ze daar uiteindelijk. Wat een machtig gezicht. Opnieuw werd ik er door overmand. En dan het enthousiasme. Eerst een mooi plekje opzoeken en dan gewoon alleen maar om je heen kijken. En dan fotograferen. Steeds een klein stukje dichterbij, om je heen kijken wat de grote mannetjes doen, door de hoekzoeker kijken en statief op de laagste stand en dan je vinger op de knop...
Het duurde een poosje voor ik de juiste compositie had gekozen. Er zijn er zoveel.
Langzaam trok de mist weg en kwam er een beetje wind. Zelfs de zon liet zich na de middag zien. De camera zat al helemaal onder het zand. De vochtigheid van de mist zorgde ervoor dat alles nat was en het zand bleef overal aan plakken. Hoe voorzichtig je ook deed, alles zat onder het zand. Maar wat waren die puppies leuk. En de moeders waakzaam. Want ook hier lagen er veel mannetjes met bedoelingen. De puppies lieten zich van hun beste kant zien en rolden om in het zand af en toe kijkend naar jou of je er nog wel zat. De moeders lagen te slapen, maar af en toe ging er een oog open en hielden ze jou en de kleine goed in de gaten.
Ik vond de spelende en vechtende mannetjes in de branding ook fantastisch. Wat een geweld kwam daar soms los. En al dat opspattende water. En toen kwam ook even de zon door. Dat maakte de plaatjes net even mooier.Maar we moesten niet klagen. Ondanks de kou, de wind en de mist maakten we mooie plaatjes.
De tweede dag hadden we een straffe noorderwind en regen en kou. Maar we konden nu zien waar we heen moesten. Met alleen het hoognodige op zak liepen we naar de kustlijn. We kwamen al gauw een pup die al door zijn moeder alleen was gelaten tegen. En hup we gingen aan de slag.Ik durfde nu ook al wat dichterbij te kruipen. Helaas had mijn eigen camera een mankement opgelopen gisteren. Een knopje bleef door het zand hangen. Daardoor kon ik niet meer in mijn menu. Ik mocht de reserve D300 van Jasper lenen en was daar erg blij mee. Door het zand kon mijn statief ook niet meer helemaal laag. We hadden de apparatuur nog wel zo goed schoon gemaakt....
Dus vanaf een ander standpunt gefotografeerd. En dat was ook heel goed te doen.
Op een gegeven moment zaten Linda, Jasper en ik tussen drie vrouwtjes in met puppies. Er om heen lagen ook een aantal grote mannen. We voelden ons wel erg bevoorrecht om hier te mogen zijn. Met op nog geen drie meter van ons vandaan de zeehonden. We maakten mooie platen van de beweeglijke jongen. De vechtende mannen, de op liefdespad zijnde mannen die op een duidelijke manier op een afstand werden gehouden door de vrouwen, de slapende mannen en de op pad zijnde mannen. Ook werden de pups veelvuldig op de plaat vast gelegd. De moeders en puppies leverden lieve beelden op.
En toen stak er een windje op. Het zand kwam aangestoven over het strand. De oudere zeehonden gingen veelal met hun rug er naar toe liggen, maar de pups lagen vaak met open ogen tegen de zandstorm in. Wat had ik het naar mijn zin. De kou werd verdreven naar een 2e plaats. Ik wilde alleen maar fotograferen. En vandaag had ik de slag aardig te pakken.
Helaas is het in Engeland een uur eerder dan in Nederland en dat betekend dat het er ook een uur eerder donker wordt.We moesten vertrekken om niet in het donker nog op het strand te zijn.
Jammer, ik had ondanks de vermoeidheid nog wel een poosje kunnen blijven fotograferen.
Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad. Veel geleerd. En opgestoken.De zeehonden leken er ook wel schik in te hebben, getuige de plaat hierboven.
Ik ga zeker nog een keer terug.
En dan zeker weer in de puppy tijd. Want wat zijn ze koddig, vertederend en snoepig. En zeker zeer fotogeniek.
Het weer liet soms wat te wensen over. Maar was toch ook erg mooi. Het hoorde gewoon bij dit weekend. Van onstuimig tot nat, van koud tot grauw. We zijn met ons vieren echte bikkels geweest.
We hebben allemaal genoten.
En of de mannetjes nou lagen te slapen of te dromen met hun vin in de bek, te vechten of andere dingen aan het doen waren die een zeehonden man doet, ze bleven imposant maar soms ook echt fotomodellen.
En nu een boek maken. Dit was maar een kleine selectie van de platen die ik heb gemaakt. 
Jasper bedankt voor je tips en adviezen. Ik vond het geweldig.Linda en Ingrid bedankt voor jullie gezelligheid.
We hebben een bijzonder mooi weekend gehad.
