Al dagen tevoren hielden we de weerberichten in de gaten. Zou het droog blijven. Maar hoe dichter de datum naderde, hoe lelijker het weer.
Toch de avond voor we gingen waren er ook tussen alle ontelbare weersites ook zonnige perioden. Er was er zelfs 1 die zei dat het 22 graden werd met veel zon. Hm de stress was er thuis niet minder om. Maarten had het bijna niet meer. Tja en daar kon hij toch echt niets aan veranderen. De workshop kon hij in elkaar zetten zoals hij wilde, maar het weer niet. Hoe dichter we echter in de buurt van Nijmegen kwamen hoe beter het weer werd. Dat was weer een stress minder. We waren vroeg van huis gegaan om te kijken waar de konik paarden zouden staan. Want daar wilden we mee beginnen. Helaas konden we ze niet vinden. Hm opnieuw stress. Maar weer een factor waar we helaas niets aan konden veranderen. Het kwam helemaal goed. Zoals de hele dag trouwens. We hebben misschien drie keer een bui gehad, veel zon, wel harde wind, lekker eten in ons nieuwe stekkie en iedereen had het prima naar de zin. En maakte natuurlijk de mooiste foto.
Ik heb de groothoeklens 12-24 eerst uitgeprobeerd. Dat leverde heel grappige beelden op.
De paarden waren weer zeer verdraagzaam tegenover het vreemde volk met die rare dingen voor hun gezicht. Dat verbaasd mij toch iedere keer weer. Het zijn semi wilde paarden. Maar zo vriendelijk. Daardoor krijg je echt feeling met je onderwerp.
Sommige paarden waren ook in voor de nodige knuffels. Ook de veulens overwonnen snel hun angst. Ik probeerde nog of ik deze kleine mee mocht nemen. Ik had immers mijn vrachtautootje bij me. Maar Maarten was onverbiddelijk. En het was zo'n poepie.
Toch was het soms wel wat oppassen geblazen. De hengsten wilden hun krachten meten met elkaar. Gelukkig deden ze dat vaak buiten de kudde. Een paar maal werd het sein gegeven in de kudde dat ze verder zouden trekken, maar het kwam er niet van. Vonden ze ons wel gezellig........ Of waren het allemaal fotomodellen.
Prachtig dit mooie paarden hoofd. Trots en toch nieuwsgierig wat ik daar zo onder hem aan het doen was.
Ik vond het een inspannende bezigheid. Ik wilde ook een aantal bewegende beelden maken. Maar het lukte me niet helemaal. Op een 2 tal lucky shots na.
Helaas moesten we na een tijdje weer afscheid nemen. Viel me zwaar. Maar ook deze mocht ik niet meenemen. Ze bleven nog wel even achter ons aan lopen naar het hek. Echte kudde dieren. Wij vertrokken en zij gingen mee.
In de middag na een zeer smakelijke lunch, begon mijn stukje. Macro fotografie. Daar voel ik me in thuis.
Dat gaat me een stuk makkelijker af. Maar goed alles valt te leren.
De harde wind speelde soms behoorlijk met de bloemen. Maar als je een beschut stukje had gevonden dan kwam er toch nog een mooi plaatje uit.
Geduld en goed kijken. Er zijn prachtige platen door iedereen gemaakt. En natuurlijk zijn er ook de druppels. Door de wind werden ze vaak snel weer weggewaaid. Maar soms had je net even geluk.
