De winter is begonnen

Brrr, het is koud. En de winter is nu echt begonnen. Ik ben nog helemaal niet met mijn fototoestel op pad geweest om te gaan fotograferen. Geen tijd gehad. Maar de eerste sneeuw die viel was best mooi. De wereld in wit omgetoverd.

Maar daar begonnen ook de eerste ongemakken zich aan te dienen. Ik moest natuurlijk ook nog naar mijn werk. En niet overal werden de wegen schoon gemaakt. Dit betekend voor mij dus stressen. Ik zie dan overal spoken op de weg in de vorm van gladdigheid. En hoe rustig ik ook reed, er waren om me heen altijd weer van die roekeloze chauffeurs, die flink het gaspedaal indrukken. Dom. Meer kan ik daarvan niet zeggen. Alleen jammer dat ze ook hun voorzichtige mede weg gebruikers in gevaar kunnen brengen met hun rijstijl. En de berichten in de krant liegen er niet om. Ik zeg daarom altijd, wanneer je niet perse de weg op moet met dit weer ga dan niet op weg. Helaas, ik heb geen keus, wanneer ik naar mijn werk moet. En daar trek ik dan ook de nodige tijd voor uit.

Van mij mag het weer even gaan dooien, al die troep van de wegen.

We hebben met kerst sneeuw gehad, het heeft zelfs gesneeuwd op 1e kerstdag, wat willen we nog meer. Tja een elfstedentocht. Dat is nog een wens van velen, misschien gebeurd het nog, je kunt niet weten, de winter is pas net begonnen.

Ik maakte beide foto's op een andere dag. De tweede laag sneeuw, kreeg een mooi zonnetje mee en de wereld leek zo een stuk mooier. Overdag dan tenminste, want in de avond vroor al die nattigheid weer aan en werden de wegen spekglad.

De laatste dag van het sneeuwen tot nu toe, was een gure dag, die met geen mogelijkheid mooi was te noemen. Het sneeuwde nu ook zoveel, en zolang.

Ik zou nu toch wel wat gewend moeten zijn. In Zweden, afgelopen jaar had het 1,5 meter gesneeuwd in 1 week tijd. Maar daar was ik vrij. Daar hoorde het en moest ik niet in het donker naar mijn werk. Hier in Nederland, zijn ze nog steeds niet voorbereid op sneeuw en gladdigheid, ondanks de sneeuw van het vorige winterseizoen.

Ik begon dan ook ijverig het stoepje voor mijn huis en een stuk van mijn oprit schoon te maken. Ook de parkeer plekken voor het huis werden schoon gemaakt.

Hopelijk beperkte dit de gladdigheid een beetje.

Zwaar werk, maar ik liet me niet kennen, had me goed gewapend. Alleen de traditionele sneeuwschuiver ontbrak nog. Maar met een spa voor het ijs en een zandschep voor de sneeuw, kwam ik een heel eind. En ik kon nog lachen ook, na de arbeid.

En ja ik genoot ook wel toen ik vrij was hoor. Terwijl ik met de honden liep uit de Dierenstee bijvoorbeeld. Ik ben 1e kerstdag lopend naar het asiel gegaan. Mooi hoor wanneer de zon probeert tussen de grijze wolken door te komen. Iedereen nog in een warm bed, ik was bijna de enige die al buiten was. Overal kerstkransen op de deuren, een enkele boom had zijn lichtjes al aan. Er floten zelfs wat vogeltjes. En ik voelde me goed, zo dik ingepakt op weg naar de Dierenstee, om daar de beestjes te knuffelen en de honden uit te laten.

Er vloog ook een witte reiger langs. Ik wist niet dat die hier zaten, maar hij had nu de perfecte camouflage kleur.

Ik liep lekker met Mingo door de sneeuw. Wat had hij het naar zijn zin. En ik ook. Ik genoot van zijn enthousiasme.

Wel hoop ik dat hij snel opgehaald wordt uit het asiel. Hij verdiend het zo. Het is zo'n mooie vriendelijke hond. Ik ben helemaal verliefd op hem.

Zijn vriendelijke kop. Zijn stoere uiterlijk. Al met al een knap ventje, die genoot van de sneeuw.
Vier jaar oud, maar zo speels als een puppy.
Ik ben blij dat ik op kerstochtend toch iets voor hem heb kunnen betekenen.

Na mijn kerstochtend in de Dierenstee, weer naar huis gestrompeld, ja gestrompeld. Ik had schijnbaar de verkeerde sokken aan in mijn Lapland stappers, want ze zaten niet lekker en ik kreeg het niet goed. Alsof je op eieren liep. Maar dan met pijn. Onderweg wel genietend van de omgeving, maar heel blij dat ik mijn voeten omhoog kon doen, toen ik thuis kwam.

Ik wens iedereen nog fijne dagen toe. Wees voorzichtig als je de weg op moet.

Kijk uit met vuurwerk. En denk aan de dieren in je omgeving. Zij zijn niet blij met onze uitspattingen van geknal en felle lichten.

De kerstdagen zijn alweer voorbij, nog een paar dagen en het is 2011.

Ik wens iedereen veel geluk, gezondheid en goeds in het nieuwe jaar.

Dikke kus, Marjo

Fotoworkshop Amerongen

Afgelopen dinsdag, was een koude, bewolkte en grijze dag. Maar toch vroeg het bed uit gegaan. We zijn naar Amerongen geweest voor een fotoworkshop sfeerfotografie. Nu associeer ( wat een raar woord als je het opschrijft) ik Amerongen met paddenstoelen in het bos. En ik fotografeer graag paddestoelen. Er zijn zo veel verschillende. Maar ik moest er deze keer echt naar zoeken. Ze lagen niet voor het oprapen zoals vorig jaar. Toch een aantal mooie exemplaren weten te vinden. Ook de bladeren waren al gevallen. De stortregens van de afgelopen tijd hadden hun tol geëist.

De kleuren doen het wel goed met dit grijze weer. Witbalans op bewolkt, dan worden je foto's iets dieper van kleur. En af en toe inflitsen. Pas op het gevaar van overbelichting ligt op de loer. Soms alleen een zaklampje gebruikt om een mooi kleur effect weer te geven.

In het begin vond ik het moeilijk om de sfeer te vinden die ik wilde.

Het lukte me toch. Ik liet me niet afleiden, maar zocht soms op de vierkante meter naar een mooi plaatje. Geen grote stukken afleggen, maar op je knieën tussen de natte bladeren. Of plat op mijn buik. Ik zie er aan het eind van zo'n dag vaak niet meer uit. Maar een setje schone, droge kleren mee en je voelt je weer een stuk beter.

Deze boom geeft voor mij weer hoe het bos erbij lag deze dag. Nat, bezaaid met beukenbladeren en een beetje troosteloos zo zonder zonnetje. De boom vergaat, maar biedt weer leven aan de zwammen die erop groeien.

Prachtige kleuren op deze zwam. De witte randjes neigen naar overbelichting van de flits, maar juist daardoor zie je ze wel erg duidelijk.

Voor dit soort tafereeltjes ga ik op mijn buik in de nattigheid liggen. De herfstkleuren komen hier heel goed uit. Prachtig vind ik dit. De grote hoeveelheid bruin en geel kleuren. Moeder natuur kan zo prachtig schilderen. Hier hoef je niks meer aan toe te voegen. Gewoon mooi, is mijn mening.



De zwammetjes kruipen op de kleinste plekjes, in de kleinste kiertjes en op de meest onmogelijke plaatsen.

Er waren ook nog steeds veel kleine diertjes aktief. Veel paddenstoelen zijn aangevreten. Ik zag veel mugjes, maar ook ontelbaar trage naaktslakjes, die niet vooruit leken te komen. Ik zat een half uurtje bij dit exemplaar, maar er gebeurde niet veel. Toch lijkt hij hier een lekkere maaltijd gevonden te hebben.

Heel bijzonder vond ik deze paarse paddenstoel. Heb het boekje erop na geslagen en de naam van van dit zwammetje is; amethistzwam. Wat een aparte kleur, tussen de andere soms kleurloze paddenstoelen. Weer zo'n staaltje artistiekheid van moeder natuur. Lekker anders. En heel fotogeniek.

Hoewel ik in de ochtend wat moeite had de paddenstoelen te vinden die ik graag wilde fotograferen, kreeg ik in de middag weer alle kansen. Je moest nog steeds goed zoeken, maar de sfeer lag er weer in. In de foto natuurlijk, want ik lag op de grond.

Voor mijn knieën zou het beter zijn wanneer alle paddenstoelen op zo'n 75 cm groeiden. Maar helaas. Niet aan denken, morgen zien we wel weer verder.

We hadden ze s'morgens al zien staan, vlakbij de parkeerplaats van een sportveld. De vliegenzwam. En die staat al een tijdje op mijn lijstje om te fotograferen. En daar wilde ik perse heen. Dus samen met Gerrit op zoek. Het was een flink wandelingetje. Maar het resultaat mag er zijn. Ik ben er erg blij mee. Ook al was dit het enige echt gave exemplaar.

Ik moest gelijk weer denken aan mijn kinderjaren. Ze moesten vroeger zingen van een grote paddenstoel, rood met witte stippen. Er stond er ook één op mijn plastic bordje. Pas als de hele paddenstoel te zien was mocht ik stoppen met eten. Je raadt het al, ik was een slechte eter. Heb ik ruim ingehaald hoor. Ze hoeven nu niet meer voor me te zingen. Oma en mama hebben destijds veel geduld moeten hebben. Dus vandaar dat deze vliegenzwam, vind ik niet zo leuk als de rood met witte stippen paddenstoel van kabouter Spillebeen, toch een beetje bijzonder is voor mij. Helaas was kabouter Spillebeen niet thuis. Misschien verhuisd naar een andere paddenstoel, want in de achterkant zat een groot gat.

Mooie late herfst plaatjes hier onder en boven.

Soms lijkt een paddenstoel wel op een bloem. Prachtig stilleven vind ik dit.

Dit was mijn laatste serie foto's voor het echt donker werd. En deze heb ik ook voor de na bespreking gekozen. Ik was er heel blij mee. En Sjaak vond dit ook, hij riep gelijk: GEWELDIG. Tja en dat vind ik ook, maar ja ik heb de foto dan ook gemaakt. Het is leuk als anderen jouw foto ook mooi vinden. Deze foto was voor mij de sfeerfoto waar ik naar zocht.

Grappig dat dit dan tussen de laatste opnames zit. Maarten heeft weer gelijk gehad. Je komt vandaag thuis met jouw mooiste foto. Voor mij klopte dit inderdaad.

We moesten ook eens anders fotograferen. Dat deed ik door een uitsnede van deze tondelzwam te maken. Ik vond de laagjes erg mooi.

Maar ik maakte ook een foto die er wat vreemd uitziet. Wat is er hier in het Amerongse bos gebeurd.............?

Welk een drama heeft zich hier afgespeeld. Beuken zijn bizarre bomen, die soms tot de verbeelding spreken. Je ziet gezichten in de bast, vaak ogen en oren en een mond. Dat heb ik ook al eens gefotografeerd en ziet er grappig uit. En één van de cursisten had een prachtig gezicht in een beukenstam gevonden. Maar wat ik zag, was wel heel apart. Ik zou er zo weer een sprookje om heen kunnen verzinnen, maar die loopt vast niet goed af. Misschien doe ik dit wel. Maak ik er een spannend sprookje van.
Maak kennis met de man uit de boom...............Of is het opgeslokt door de boom.......

Monumentendag en nog meer archeologie

11 september was er de Nationale Monumentendag. En dan zijn we er met de Stichting Archeologie Hoeksche Waard natuurlijk weer bij. Er werden rondleidingen gegeven door het museum. Mirjam en Erik-Jan hadden hun metaaldetectors bij zich. En de vondsten van hen en Carlo lagen op de tafel uitgespreidt. We hadden ook voorwerpen bij ons om het verschil te tonen tussen een bv fles voor de 19e eeuw en een fles na de 19e eeuw. Er zit een groot verschil in het vervaardigen van de voorwerpen.

We hadden over de 400 bezoekers. Het was een geslaagde dag.

Een aantal weken geleden zijn Carlo, Mirjam, Erik-Jan en ik met onze metaaldetectors op stap geweest. Helaas vonden we niet al te veel. Wat roestige spijkers, wat scherfjes en een stukje glas waren mijn vondsten.

Maar je moet ook geduld hebben. Dat heb ik wel, maar misschien zaten we niet op de goede plaats. Wie weet wat het de volgende keer wordt.

I

k vond nog wel een heel grote schijf, te groot om het uit te graven, dus hebben we het na de foto maar weer toegedekt. We weten niet wat dit was.

Maar ook hebben we eindelijk het schoonmaken van de vondsten in het depot op ons genomen. Terwijl de anderen aan het schoonmaken waren, hebben Jeroen en ik de voorwerpen geregistreerd. Dit is een behoorlijk werkje, daar we alle scherven, want veel meer was deze vondst niet, zo moesten neerleggen dat het ergens op leek. Puzzelen vind ik erg leuk, dus ik leefde me helemaal uit. Daarna zette ik het op de foto, heb de afmetingen opgemeten en later ga ik alles uitwerken. Er ligt nog een hoop werk. We zijn dus niet zomaar klaar hiermee.

Ik had ook nog al het materiaal gedaan wat uit de expositie uit Oud_Beijerland kwam. Het is leuk werk, al gaat er een hoop tijd in zitten.

Het is een mooie hobby en je leert er heel veel van.

Millingerwaard

Het is alweer een maand geleden dat we een fotoworkshop hadden in de Millingerwaard. Natuurlijk moesten de konikpaarden op de foto.Ze stonden nu eens niet in het open veld maar meer tussen de bomen. Dit betekende een eind verder lopen. En ze bleven ook heus niet op ons wachten. Ze trokken hun eigen plan en wij volgden hen op afstand. Ze zijn nog even nieuwsgierig als altijd.

De twee hengsten op de foto hieronder zijn waarschijnlijk met een moeilijke dressuur kuur bezig. Ze gingen er helemaal in op. Het ziet er prachtig uit. Ze doen niet onder voor echte dressuur paarden. Hieruit kun je dus opmaken dat de paarden die dit aangeleerd krijgen van hun bereider, van nature de basis al in zich hebben. Ze doen het alleen dan op commando. Want ik kan je verzekeren dat deze paarden nog nooit een bereider hebben gehad. En dan bedoel ik een menselijke bereider, want er waren genoeg vogels die meeliften op hun ruggen.

Ook heb ik de galloway runderen nu eens van dichtbij gezien. Imposant hoor die grote donkere lijven. Een prettig idee dat ze geen horens hebben, maar die koppen zijn zo massief, dat ik een ontmoeting toch liever uit de weg ga. Je moest ook wel behoedzaam zijn, daar ze kalfjes in de groep hadden.

Het is mooi dat Nederland weer zulke grote wilde dieren heeft. Het dwingt zeker respect af.

In de middag was er weer ruimte voor de macrofotografie.

Ik heb me vooral bezig gehouden met het kleine wild. En dat viel nog niet mee.

Het spinnetje hieronder is niet groter dan een speldekop. En er stond ook nog eens wind. De plek waar deze kleine zich ophield was tussen de bladeren op ook nog eens een een aflopend taluut. Ieder zuchtje wind deed het web trillen en dan was het spinnetje ook niet meer scherp.

En het tere manneke hieronder is een schorpioenvlieg. Hij is totaal niet zo gevaarlijk als zijn naam doet voorkomen. De mannetjes hebben een staart die eruit ziet als een schorpioenstaart. Maar dan zonder de gifstekel. Ze roven heel vakkundig alles uit spinnenwebben. Ondanks hun mooie vleugels kunnen ze niet goed vliegen en lopen vaak over de planten heen.

Macro workshop in de Hoeksche Waard

Een week geleden was er weer de macroworkshop in de Hoeksche Waard.

Maarten vertelde de deelnemers weer allerlei weetjes. En hoe je de mooiste foto's kon gaan maken. We zijn daarna op pad gegaan.

Ik had deze keer al veel voorbereidingen gedaan voor de tuin, alwaar we tussen de middag onze boterhammen op gingen eten. Dus kon ik in de ochtend ook nog wat foto's maken. Een leuk stekkie waar ik nog eens naar toe ga.

In de middag zijn we naar het bos gegaan. Het weer was fantastisch. Dat zat echt mee. Er was zo laat in augustus best nog een hoop te zien en fotograferen.

En ook de bramen waren goed vertegenwoordigt.

Sommige bloemen waren al bijna vergane glorie. Je moet de schoonheid van nu er ook van inzien.

En op de brandnetels waren de rupsen van de dagpauwoog zich aan het vol eten.

Grappige stekels staken alle kanten op.

Ik heb een mooi aantal foto's geschoten, waar er hiervan maar een aantal op de blog.
Het was een mooie dag. En iedereen ging met mooie foto's naar huis.

Tarwe oogst

Dit jaar stond er weer tarwe op het land achter ons huis. Ik geniet hier toch elke keer weer van. Wat een prachtig gezicht is dat toch altijd. Zo'n zee van goud, wuivend in de wind. Maar helaas, het is weer augustus en tijd voor het oogsten van het goud. Ik zie dit altijd met weemoed tegemoet. Nu moet ik weer een 2 jaar wachten voor ik die gouden zee weer zie achter ons huis. Aankomend jaar staan er bieten op het land. Dus voor het eraf ging nog snel een mooi panorama plaatje geschoten.

En sfeerplaten kun je ook mooi schieten. Mooie blauwe lucht en een stralende zon. Erg mooi, vind ik zelf.

Maar het kwam er toch echt van. Het geronk van de grote combine van boer Jan maakt echt een eind aan de gouden zee. En het moet nog snel gebeuren ook. Augustus is een vrij natte maand, en dus moet de klus geklaard zijn voor de regen weer valt. Hard en lang doorwerken dus. Ik vind het nog steeds fascinerend dat werken op het land. Sta dan ook gelijk met mijn fototoestel klaar.

En ik maak een ritje mee op de combine. Dit is echt een belevenis. Nu kijk ik toch ook met andere ogen naar het oogsten. Vooral vanuit de hoge combine is het een mooi gezicht. Je zit onder het stof, maar dat deert helemaal niet. Ik vond het erg leuk om mee te maken. Het lijkt vanaf de grond allemaal zo simpel, maar je moet steeds goed opletten op oneffenheden in het land, want dan verstopt de machine. En constant bijsturen.

Oke, het is nu niet alleen maar jammer dat het eraf gaat maar is het ook nog eens een belevenis geweest. Bedankt Jan.

Ik heb zelf ook een boertje thuis. Hij voelt zich al echt thuis op het platteland.