Monumentendag en nog meer archeologie

11 september was er de Nationale Monumentendag. En dan zijn we er met de Stichting Archeologie Hoeksche Waard natuurlijk weer bij. Er werden rondleidingen gegeven door het museum. Mirjam en Erik-Jan hadden hun metaaldetectors bij zich. En de vondsten van hen en Carlo lagen op de tafel uitgespreidt. We hadden ook voorwerpen bij ons om het verschil te tonen tussen een bv fles voor de 19e eeuw en een fles na de 19e eeuw. Er zit een groot verschil in het vervaardigen van de voorwerpen.

We hadden over de 400 bezoekers. Het was een geslaagde dag.

Een aantal weken geleden zijn Carlo, Mirjam, Erik-Jan en ik met onze metaaldetectors op stap geweest. Helaas vonden we niet al te veel. Wat roestige spijkers, wat scherfjes en een stukje glas waren mijn vondsten.

Maar je moet ook geduld hebben. Dat heb ik wel, maar misschien zaten we niet op de goede plaats. Wie weet wat het de volgende keer wordt.

I

k vond nog wel een heel grote schijf, te groot om het uit te graven, dus hebben we het na de foto maar weer toegedekt. We weten niet wat dit was.

Maar ook hebben we eindelijk het schoonmaken van de vondsten in het depot op ons genomen. Terwijl de anderen aan het schoonmaken waren, hebben Jeroen en ik de voorwerpen geregistreerd. Dit is een behoorlijk werkje, daar we alle scherven, want veel meer was deze vondst niet, zo moesten neerleggen dat het ergens op leek. Puzzelen vind ik erg leuk, dus ik leefde me helemaal uit. Daarna zette ik het op de foto, heb de afmetingen opgemeten en later ga ik alles uitwerken. Er ligt nog een hoop werk. We zijn dus niet zomaar klaar hiermee.

Ik had ook nog al het materiaal gedaan wat uit de expositie uit Oud_Beijerland kwam. Het is leuk werk, al gaat er een hoop tijd in zitten.

Het is een mooie hobby en je leert er heel veel van.

Millingerwaard

Het is alweer een maand geleden dat we een fotoworkshop hadden in de Millingerwaard. Natuurlijk moesten de konikpaarden op de foto.Ze stonden nu eens niet in het open veld maar meer tussen de bomen. Dit betekende een eind verder lopen. En ze bleven ook heus niet op ons wachten. Ze trokken hun eigen plan en wij volgden hen op afstand. Ze zijn nog even nieuwsgierig als altijd.

De twee hengsten op de foto hieronder zijn waarschijnlijk met een moeilijke dressuur kuur bezig. Ze gingen er helemaal in op. Het ziet er prachtig uit. Ze doen niet onder voor echte dressuur paarden. Hieruit kun je dus opmaken dat de paarden die dit aangeleerd krijgen van hun bereider, van nature de basis al in zich hebben. Ze doen het alleen dan op commando. Want ik kan je verzekeren dat deze paarden nog nooit een bereider hebben gehad. En dan bedoel ik een menselijke bereider, want er waren genoeg vogels die meeliften op hun ruggen.

Ook heb ik de galloway runderen nu eens van dichtbij gezien. Imposant hoor die grote donkere lijven. Een prettig idee dat ze geen horens hebben, maar die koppen zijn zo massief, dat ik een ontmoeting toch liever uit de weg ga. Je moest ook wel behoedzaam zijn, daar ze kalfjes in de groep hadden.

Het is mooi dat Nederland weer zulke grote wilde dieren heeft. Het dwingt zeker respect af.

In de middag was er weer ruimte voor de macrofotografie.

Ik heb me vooral bezig gehouden met het kleine wild. En dat viel nog niet mee.

Het spinnetje hieronder is niet groter dan een speldekop. En er stond ook nog eens wind. De plek waar deze kleine zich ophield was tussen de bladeren op ook nog eens een een aflopend taluut. Ieder zuchtje wind deed het web trillen en dan was het spinnetje ook niet meer scherp.

En het tere manneke hieronder is een schorpioenvlieg. Hij is totaal niet zo gevaarlijk als zijn naam doet voorkomen. De mannetjes hebben een staart die eruit ziet als een schorpioenstaart. Maar dan zonder de gifstekel. Ze roven heel vakkundig alles uit spinnenwebben. Ondanks hun mooie vleugels kunnen ze niet goed vliegen en lopen vaak over de planten heen.