Fotoworkshop Amerongen

Afgelopen dinsdag, was een koude, bewolkte en grijze dag. Maar toch vroeg het bed uit gegaan. We zijn naar Amerongen geweest voor een fotoworkshop sfeerfotografie. Nu associeer ( wat een raar woord als je het opschrijft) ik Amerongen met paddenstoelen in het bos. En ik fotografeer graag paddestoelen. Er zijn zo veel verschillende. Maar ik moest er deze keer echt naar zoeken. Ze lagen niet voor het oprapen zoals vorig jaar. Toch een aantal mooie exemplaren weten te vinden. Ook de bladeren waren al gevallen. De stortregens van de afgelopen tijd hadden hun tol geëist.

De kleuren doen het wel goed met dit grijze weer. Witbalans op bewolkt, dan worden je foto's iets dieper van kleur. En af en toe inflitsen. Pas op het gevaar van overbelichting ligt op de loer. Soms alleen een zaklampje gebruikt om een mooi kleur effect weer te geven.

In het begin vond ik het moeilijk om de sfeer te vinden die ik wilde.

Het lukte me toch. Ik liet me niet afleiden, maar zocht soms op de vierkante meter naar een mooi plaatje. Geen grote stukken afleggen, maar op je knieën tussen de natte bladeren. Of plat op mijn buik. Ik zie er aan het eind van zo'n dag vaak niet meer uit. Maar een setje schone, droge kleren mee en je voelt je weer een stuk beter.

Deze boom geeft voor mij weer hoe het bos erbij lag deze dag. Nat, bezaaid met beukenbladeren en een beetje troosteloos zo zonder zonnetje. De boom vergaat, maar biedt weer leven aan de zwammen die erop groeien.

Prachtige kleuren op deze zwam. De witte randjes neigen naar overbelichting van de flits, maar juist daardoor zie je ze wel erg duidelijk.

Voor dit soort tafereeltjes ga ik op mijn buik in de nattigheid liggen. De herfstkleuren komen hier heel goed uit. Prachtig vind ik dit. De grote hoeveelheid bruin en geel kleuren. Moeder natuur kan zo prachtig schilderen. Hier hoef je niks meer aan toe te voegen. Gewoon mooi, is mijn mening.



De zwammetjes kruipen op de kleinste plekjes, in de kleinste kiertjes en op de meest onmogelijke plaatsen.

Er waren ook nog steeds veel kleine diertjes aktief. Veel paddenstoelen zijn aangevreten. Ik zag veel mugjes, maar ook ontelbaar trage naaktslakjes, die niet vooruit leken te komen. Ik zat een half uurtje bij dit exemplaar, maar er gebeurde niet veel. Toch lijkt hij hier een lekkere maaltijd gevonden te hebben.

Heel bijzonder vond ik deze paarse paddenstoel. Heb het boekje erop na geslagen en de naam van van dit zwammetje is; amethistzwam. Wat een aparte kleur, tussen de andere soms kleurloze paddenstoelen. Weer zo'n staaltje artistiekheid van moeder natuur. Lekker anders. En heel fotogeniek.

Hoewel ik in de ochtend wat moeite had de paddenstoelen te vinden die ik graag wilde fotograferen, kreeg ik in de middag weer alle kansen. Je moest nog steeds goed zoeken, maar de sfeer lag er weer in. In de foto natuurlijk, want ik lag op de grond.

Voor mijn knieën zou het beter zijn wanneer alle paddenstoelen op zo'n 75 cm groeiden. Maar helaas. Niet aan denken, morgen zien we wel weer verder.

We hadden ze s'morgens al zien staan, vlakbij de parkeerplaats van een sportveld. De vliegenzwam. En die staat al een tijdje op mijn lijstje om te fotograferen. En daar wilde ik perse heen. Dus samen met Gerrit op zoek. Het was een flink wandelingetje. Maar het resultaat mag er zijn. Ik ben er erg blij mee. Ook al was dit het enige echt gave exemplaar.

Ik moest gelijk weer denken aan mijn kinderjaren. Ze moesten vroeger zingen van een grote paddenstoel, rood met witte stippen. Er stond er ook één op mijn plastic bordje. Pas als de hele paddenstoel te zien was mocht ik stoppen met eten. Je raadt het al, ik was een slechte eter. Heb ik ruim ingehaald hoor. Ze hoeven nu niet meer voor me te zingen. Oma en mama hebben destijds veel geduld moeten hebben. Dus vandaar dat deze vliegenzwam, vind ik niet zo leuk als de rood met witte stippen paddenstoel van kabouter Spillebeen, toch een beetje bijzonder is voor mij. Helaas was kabouter Spillebeen niet thuis. Misschien verhuisd naar een andere paddenstoel, want in de achterkant zat een groot gat.

Mooie late herfst plaatjes hier onder en boven.

Soms lijkt een paddenstoel wel op een bloem. Prachtig stilleven vind ik dit.

Dit was mijn laatste serie foto's voor het echt donker werd. En deze heb ik ook voor de na bespreking gekozen. Ik was er heel blij mee. En Sjaak vond dit ook, hij riep gelijk: GEWELDIG. Tja en dat vind ik ook, maar ja ik heb de foto dan ook gemaakt. Het is leuk als anderen jouw foto ook mooi vinden. Deze foto was voor mij de sfeerfoto waar ik naar zocht.

Grappig dat dit dan tussen de laatste opnames zit. Maarten heeft weer gelijk gehad. Je komt vandaag thuis met jouw mooiste foto. Voor mij klopte dit inderdaad.

We moesten ook eens anders fotograferen. Dat deed ik door een uitsnede van deze tondelzwam te maken. Ik vond de laagjes erg mooi.

Maar ik maakte ook een foto die er wat vreemd uitziet. Wat is er hier in het Amerongse bos gebeurd.............?

Welk een drama heeft zich hier afgespeeld. Beuken zijn bizarre bomen, die soms tot de verbeelding spreken. Je ziet gezichten in de bast, vaak ogen en oren en een mond. Dat heb ik ook al eens gefotografeerd en ziet er grappig uit. En één van de cursisten had een prachtig gezicht in een beukenstam gevonden. Maar wat ik zag, was wel heel apart. Ik zou er zo weer een sprookje om heen kunnen verzinnen, maar die loopt vast niet goed af. Misschien doe ik dit wel. Maak ik er een spannend sprookje van.
Maak kennis met de man uit de boom...............Of is het opgeslokt door de boom.......