Brrr, het is koud. En de winter is nu echt begonnen. Ik ben nog helemaal niet met mijn fototoestel op pad geweest om te gaan fotograferen. Geen tijd gehad. Maar de eerste sneeuw die viel was best mooi. De wereld in wit omgetoverd.
Maar daar begonnen ook de eerste ongemakken zich aan te dienen. Ik moest natuurlijk ook nog naar mijn werk. En niet overal werden de wegen schoon gemaakt. Dit betekend voor mij dus stressen. Ik zie dan overal spoken op de weg in de vorm van gladdigheid. En hoe rustig ik ook reed, er waren om me heen altijd weer van die roekeloze chauffeurs, die flink het gaspedaal indrukken. Dom. Meer kan ik daarvan niet zeggen. Alleen jammer dat ze ook hun voorzichtige mede weg gebruikers in gevaar kunnen brengen met hun rijstijl. En de berichten in de krant liegen er niet om. Ik zeg daarom altijd, wanneer je niet perse de weg op moet met dit weer ga dan niet op weg. Helaas, ik heb geen keus, wanneer ik naar mijn werk moet. En daar trek ik dan ook de nodige tijd voor uit.
Van mij mag het weer even gaan dooien, al die troep van de wegen.
We hebben met kerst sneeuw gehad, het heeft zelfs gesneeuwd op 1e kerstdag, wat willen we nog meer. Tja een elfstedentocht. Dat is nog een wens van velen, misschien gebeurd het nog, je kunt niet weten, de winter is pas net begonnen.
Ik maakte beide foto's op een andere dag. De tweede laag sneeuw, kreeg een mooi zonnetje mee en de wereld leek zo een stuk mooier. Overdag dan tenminste, want in de avond vroor al die nattigheid weer aan en werden de wegen spekglad.De laatste dag van het sneeuwen tot nu toe, was een gure dag, die met geen mogelijkheid mooi was te noemen. Het sneeuwde nu ook zoveel, en zolang.
Ik zou nu toch wel wat gewend moeten zijn. In Zweden, afgelopen jaar had het 1,5 meter gesneeuwd in 1 week tijd. Maar daar was ik vrij. Daar hoorde het en moest ik niet in het donker naar mijn werk. Hier in Nederland, zijn ze nog steeds niet voorbereid op sneeuw en gladdigheid, ondanks de sneeuw van het vorige winterseizoen.
Ik begon dan ook ijverig het stoepje voor mijn huis en een stuk van mijn oprit schoon te maken. Ook de parkeer plekken voor het huis werden schoon gemaakt.
Hopelijk beperkte dit de gladdigheid een beetje.
Zwaar werk, maar ik liet me niet kennen, had me goed gewapend. Alleen de traditionele sneeuwschuiver ontbrak nog. Maar met een spa voor het ijs en een zandschep voor de sneeuw, kwam ik een heel eind. En ik kon nog lachen ook, na de arbeid.
En ja ik genoot ook wel toen ik vrij was hoor. Terwijl ik met de honden liep uit de Dierenstee bijvoorbeeld. Ik ben 1e kerstdag lopend naar het asiel gegaan. Mooi hoor wanneer de zon probeert tussen de grijze wolken door te komen. Iedereen nog in een warm bed, ik was bijna de enige die al buiten was. Overal kerstkransen op de deuren, een enkele boom had zijn lichtjes al aan. Er floten zelfs wat vogeltjes. En ik voelde me goed, zo dik ingepakt op weg naar de Dierenstee, om daar de beestjes te knuffelen en de honden uit te laten.
Er vloog ook een witte reiger langs. Ik wist niet dat die hier zaten, maar hij had nu de perfecte camouflage kleur.
Ik liep lekker met Mingo door de sneeuw. Wat had hij het naar zijn zin. En ik ook. Ik genoot van zijn enthousiasme.
Wel hoop ik dat hij snel opgehaald wordt uit het asiel. Hij verdiend het zo. Het is zo'n mooie vriendelijke hond. Ik ben helemaal verliefd op hem.
Zijn vriendelijke kop. Zijn stoere uiterlijk. Al met al een knap ventje, die genoot van de sneeuw.
Vier jaar oud, maar zo speels als een puppy.
Ik ben blij dat ik op kerstochtend toch iets voor hem heb kunnen betekenen.
Na mijn kerstochtend in de Dierenstee, weer naar huis gestrompeld, ja gestrompeld. Ik had schijnbaar de verkeerde sokken aan in mijn Lapland stappers, want ze zaten niet lekker en ik kreeg het niet goed. Alsof je op eieren liep. Maar dan met pijn. Onderweg wel genietend van de omgeving, maar heel blij dat ik mijn voeten omhoog kon doen, toen ik thuis kwam.
Ik wens iedereen nog fijne dagen toe. Wees voorzichtig als je de weg op moet.
Kijk uit met vuurwerk. En denk aan de dieren in je omgeving. Zij zijn niet blij met onze uitspattingen van geknal en felle lichten.
De kerstdagen zijn alweer voorbij, nog een paar dagen en het is 2011.
Ik wens iedereen veel geluk, gezondheid en goeds in het nieuwe jaar.
Dikke kus, Marjo
