Monumentendag 2011

In september hebben we met de Stichting Archeologie weer een geslaagde monumentendag gehad. We hadden veel bezoekers. Munten door de jaren heen was ons onderwerp. En we hadden 3 voorwerpen uit ons museum uitgelicht. Er een verhaal bij verteld en dit was dan ook tevens een verwijzing naar de komende expositie in oktober.

We kunnen terug kijken op een lange, maar mooie monumentendag. We hebben er het nodige werk aan gehad.

Vooral de munten die ik allemaal heb gefotografeerd en voor en achterkant op 1 foto heb afgebeeld met een zwarte achtergrond. Het zag er dan ook erg fraai uit en we kregen daar veel complimenten over. 




We waren met ons zessen aanwezig en hebben ons goed geamuseerd.

IJsbeertje Vicks

Ik moet bekennen dat dit de eerste keer is dat ik ijsbeertje Vicks in levende lijve zag. Dus het werd eens tijd om kennis te maken. Maarten en ik hebben deze dag lekker voor ons zelf gepland en zijn naar Blijdorp gegaan. Lekker saampjes foto's maken en genieten van elkaars gezelschap. Dat zit er met onze drukke werkzaamheden bijna niet in. Vandaag was het zo'n dag.

We zijn er eens goed voor gaan zitten om Vicks te zien ravotten in het water. Hij was zeer in zijn sas met zijn nieuwe spelletje. Hij zwom heel snel op de kijkende kinderen af om daar een schijn aanval op te doen en dan weer omhoog om een hap lucht te halen. Het leverde fraaie platen op. Vicks is dan wel niet meer zo klein, maar speels is hij zeker.



Papa beer vindt het allemaal wel goed. Hij heeft een luie dag gepland. Eindeloos relaxed, plat op zijn buik bekeek hij de wereld om zich heen. 

En Vicks...........die zag er aan het einde van de dag niet meer zo wit uit. Misschien was hij liever een bruine beer geweest. Maar hij was wel moe geworden van zijn waterpret.



Dagje Blijdorp deel 2

Maar we hebben niet alleen Vicks gezien hoor. Hier een kleine selectie van de andere foto modellen voor vandaag. De hyena's hebben duidelijk een mooier en groter verblijf gekregen. En met resultaat een moeder met jong. Wat zijn ze dan vertederend he. Hyena's zijn dan ook erg goede moeders. Dat heb ik destijds in Kenya ook van dichtbij mee mogen maken. 

Bij de wolven was het niet allemaal in orde. Er braken af en toe wat kleine gevechten uit. En ik weet wel dat ik met het exemplaar hieronder geen ruzie wil maken. Hij/zij laat duidelijk weten hoe de zaken er voor staan.

Ook Bokito had ik al een hele tijd niet gezien. Het is een prachtige zilverrug, die veel kracht uitstraalt.



Fotoworkshop Millingerwaard 2011

In september zijn we weer naar de Millingerwaard gegaan om daar deel te nemen aan de fotoworkshop. Na de nodige uitleg, gaan we op zoek naar de paarden en de galloway runderen. Ik had al gelijk 2 heel nieuwsgierige bezoekers. De paarden lieten zich heel gewillig fotograferen. Soms was er wat onenigheid tussen de verschillende hengsten en dan was het even oppassen geblazen. Maar zolang je je aan hun regels houdt en op gepaste afstand de vechtpartijen gadeslaat of fotografeert is er niets aan de hand. De nieuwsgierigste dieren komen vanzelf wat dichterbij om kennis met je te maken. Toch blijf je steeds oplettend. Het zijn nog steeds wilde dieren. Ook al zijn ze tegenwoordig wel aan die tweevoeters met camera's gewend geraakt. Het is een flinke kudde die heel rustig al etend zich verplaatst en wij verplaatsen ons aan de zij lijn met ze mee, zonder ze lastig te vallen.

 

De Galloway runderen liggen lekker te herkauwen iets verderop. Met hun donkere uiterlijk dwingen ze al vanzelf respect af. Ook al dragen deze wilde runderen geen horens, zoals de Heck runderen en Schotse Hooglanders. Ze zijn maar wat imposant.

Het weer is prima, ook al was het land nog vrij drassig en nat. Maar we hebben het naar ons zin. Na een heerlijke lunch gaan we weer op pad maar nu om macro opnames te maken.

                                     

Het was een mooie dag om te fotograferen, droog met iets bewolking, beter kon het niet.

Fotoworkshop Rhoon

Eindelijk kon ik weer eens mee met een fotoworkshop. Ik heb dat erg gemist, terwijl ik met mijn gebroken voet zat. Maar nu was het weer zo ver. Het weer zou veel belovend zijn. Ware het niet dat er niks zo veranderlijk is als het weer. Het begon tijdens de theorie les dan ook flink te regenen. Gelukkig was ik op alles voorbereid. De regencape werd dan ook omgedaan.

En met vochtige lenzen en fotocamera ging ik op zoek naar de mooie dingen die de natuur zou prijs geven. Het was even wennen weer. Maar ik bleef lachen.

 

En na alle instellingen te hebben nagelopen ben ik op zoek gegaan naar de plaatjes die mij konden bekoren.

De vele druppels op de bladeren gaven net dat beetje extra's aan de foto.

Maar soms mocht het wel wat droger worden.

De vuur rode bessen gaven het geheel weer wat fleurigs.

Ook de middag bracht veel regen. Van de grienden verhuisden we naar het bos achter het Kasteel van Rhoon. Ach, nat was ik toch al, dus al snel was ik op mijn buik te vinden tussen de lage plantjes. 

Deze slak die lekker aan het peuzelen was van een vroege paddestoel was een bonus. Niet alleen het maken van de foto was een kwestie van geduld, maar het was ook een genot om naar de etende slak te kijken. Het beestje reageerde niet eens op mijn aanwezigheid.

Mede dankzij de regen zijn er door iedereen heel mooie platen gemaakt.

Een volgende workshop mag echt wel weer droger zijn, maar dit was ook prachtig. En mijn dag kon niet meer stuk. Ik heb genoten van deze dag fotograferen.

Kitten Noren middag

12 februari was er weer een kitten middag, georganiseerd door De Noorman.

Dat is een vereniging voor de Noorse Boskat.

Iedereen kon daar zijn of haar kitten laten keuren door een keurmeester en er waren bekers en prijzen te winnen. Ook waren er een paar veteranen poezen aanwezig. Die op hun beurt weer konden meedingen naar prijzen in de veteranen klasse. Veteraan ben je als kater/poes als je 7 jaar en ouder bent.

Eerst gaan alle katten langs de dierenarts. Die onderzoekt de katten op van alles. En niet elk kitten was hier van gediend. Maar de dierenarts was lief en geduldig en zo kwamen alle Noren aan de beurt. Ook het inentingen boekje werd bekeken.

Sommige Noren voelden zich goed op hun gemak, bij hun eigenaars in de armen of op schoot. Het was dan ook allemaal heel gemoedelijk. En de baasjes stelden hun lieverds dan ook gerust. Het is ook wat, zoveel verschillende Noren bij elkaar. Ik was ook flink onder de indruk van de aanwezige witte Noren. Ik had ze nog nooit gezien op een show. Gelukkig hadden alle Noren al een baasje dus kon ik niet in de verleiding komen.

Na het onderzoek door de dierenarts, werden de Noren bij de keurmeesters geroepen. En daar werden ze door kennersogen bekeken en werd er een keurrapport opgemaakt. De baasjes zenuwachtig, de meeste katten nieuwsgierig of humeurig.

Hieronder het oudste poesje van deze dag. Voor mij had ze een heel hoog Misthy gehalte. Voor de niet bekenden, dat was 1 van onze eerdere katten, ook rood, maar een Somali. Ze is 16 jaar geworden. En ik mis haar nog steeds.

Maar goed, ik denk ook dat dit ouwetje de rustigste kat van deze dag was. Ze heeft de hele lange middag bovenop haar bench in een mandje liggen slapen. Ze deed geen eens een poging de wereld om haar heen te verkennen. Ik geloof niet dat 1 van mijn katten dat zou kunnen. Ze zijn dan nog wel niet zo oud, maar toch. De keurmeester was best onder de indruk van haar. Ze zat ook nog zo goed in haar vacht.

Ook Anni-Frid, een kitten van onze vrienden was er. Ze is schitterend, in mijn ogen. Ze is bijna een jaar oud. En wat een vacht. Tijdens de autorit gedroeg ze zich voorbeeldig. Maar eenmaal op de show, had ze er allemaal geen zin meer in. Ze was stik chagerijnig. Maar ze bleek wel het mooiste voorhoofd te hebben van alle katten daar aanwezig. En volgens haar baasje ook de scherpste tandjes..... Maar Mejuffer Anni-Frid taalt niet naar een carriere in de showbusiness. Eenmaal weer thuis was er niks meer aan de hand en was ze haar lieve zelf weer.

Ik vind haar een knap katje, maar wie ben ik!

Oordeel zelf maar.

Ook de broer van Anni-Frid was er, Benny. Wat een super Noor is dat ook. En een prachtige kraag. Hij was een stuk rustiger. Liet het allemaal maar langs hem heen gaan. Zolang hij maar af en toe een lekker hapje kreeg vond hij het wel best, een echte Noor dus.


Een ding was zeker. Alle baasje waren gek op hun dieren. Ze kregen dan ook de nodige aandacht en knuffels.

Boven en onder 2 zilver Noren. Dat wil zeggen zwart/zilver gemarmerd en zwart/zilver gestreept. Ook dat is een prachtige kleur. Een leuk setje voor de volgende keer.........Wit en zilver. Ehhhhhhhh, niks tegen Maarten vertellen hoor. We zitten voorlopig gewoon vol.

En aan het einde van de middag, de prijsuitreiking. In iedere categorie was er een beker te winnen. Ik heb me beperkt tot 2 prijsuitreikingen.

Hieronder, gelukkig vielen er ook rooien in de prijzen, daar heb ik toch een zwak voor, de poes die Best of Best is geworden. Eerst was ze al de mooiste van haar categorie, maar ze bleek ook nog eens het mooiste kitten van de dag te zijn. Het leek er wel op of dat ze dat zelf ook besefte. Ze keurde zelf haar gekregen beker. Zo van; dat heb ik toch maar even voor elkaar gekregen.

Ze ging dus met 2 bekers en een hoop voer naar huis terug. En krijgt ook nog eens haar foto op de voorpagina van het Noorderlicht.

Maar iedereen kon ook stemmen op een publiekslieveling. En dat bleek de kleine Arvid. Hij is blind, dit manneke. En dat riep ontroering op. Hij liep aan zijn tuigje met zijn bazinnetje mee. Hij heeft een heel goed gehoor. En was daardoor heel alert. Hij is trouwens de achterkleinzoon van het oudste poesje op de show.

Het was weer een super gezellige dag.