Winterwonderland

Afgelopen zaterdag was de laatste kans om nog wat van die winterpracht vast te leggen. Eerst snel de kerstboodschappen in huis halen en dan op pad met het fototoestel. Het begint al te dooien, dus het werd opschieten. Allereerst heb ik onze oude boom met zijn prachtig versierde takken vast gelegd. Wat een sprookje zo met die blauwe achtergrond.

Daarna naar ons eigen kleine bos van Zuid-Beijerland gereden. En daar was het gelukkig nog prachtig wit. Maar wat was het er druk. Zoveel mensen op pad gewapend met camera's. Allemaal in de weer om de mooiste kerstkaart voor volgend jaar te maken. En je struikelde over de jachthonden. In het dorp was er die avond een boutavond voor jagers en hun viervoeters. Dus hadden ze zich met z'n allen alvast verzameld in het bos. Overal hoorde je geblaf. Maar dat deed niets af aan die mooie winterse sferen in het bos. De zon stond prachtig en de lucht was vrijwel onbewolkt.

Zelfs op de grond waren de mooiste wintertaferelen te zien. Je moet er wel oog voor hebben, maar de nerven zijn nu zo mooi geaccentueerd. En de rietpluimen hadden ook een winters jasje aan. En doordat het begint te dooien, worden de ijzige jasjes net glinsterende diamantjes.

En met een mooie blauwe achtergrond komen de pluimen nog mooier uit. Ik kan je zeggen ik genoot. Ik heb ruim 3 uur rondgestekkerd om de mooiste plaatjes te schieten. Ik kreeg er enorm veel energie van. Het was koud, maar daar merkte ik weinig van. Alleen mijn handen voelden koud aan en mijn vingers stijf, maar met handschoenen aan fotograferen vind ik erg lastig, dus dan maar zonder.

Overal om me heen waren mensen elkaar op de gevoelige plaat aan het vastleggen. Ik bood een stel aan om van hen samen een foto te maken in een mooi laantje in het bos met mooie lichtval. En spontaan boden zij mij aan om mij ook op de plaat te zetten met mijn toestel. Leuk hoe dit bijzondere weer mensen tot elkaar brengt. Het leek wel of we met z'n allen een grote familie waren. Iedereen maakte een praatje met elkaar, vooral over het prachtige winterse sfeertje en de mooie foto's die er werden gemaakt. Eigenlijk miste er alleen nog een koek en sopie tentje.

Ik heb ook een aantal landschapfoto's gemaakt. Dat is nu ook veel spannender dan anders. En het is niet allemaal wit wat je ziet. Het contrast tussen de blauwe lucht en het wit op de bomen, komen mooi uit met de gele rietstengels en het groene gras, dat al weer vrij was van de sneeuw, door de warmte van de zon. Het bruggetje is een mooie verbinding met het witte land erachter. Eigenlijk bestaat de foto uit drie verschillende vlakken: het groen op de voorgrond, het geel aan de linkerkant en daar schuin boven het witte vlak. En eigenlijk is er nog vierde, een blauw vlak, de lucht, helemaal bovenin de foto.

De foto hieronder geeft een beetje weer hoe het was. Veel fotografen op pad, schaatsers en wandelaars. En een winterse wereld. Het ijs kraakte vervaarlijk en bezorgde af en toe een schaatser een nat pak.

De zon scheen zo mooi tussen de bomen door. Dat leverde mooie plaatjes op. Maar ook zo af en toe een nat pak, wanneer er sneeuw van de bomen afviel. Soms leek het echt te sneeuwen.

Op zo'n dag vergeet je even alle narigheid om je heen. Mijn halve familie in de lappenmand. Mijn schoonzusje met een gebroken voet, m'n pa hartproblemen, m'n ma een nare hoest en een onverklaarbare dikke hand, m'n zusje in het ziekenhuis, maar gelukkig kwam ze maandag weer thuis. En dan zijn er nog de nodige familie leden die nog net even in de laatste weken van het jaar iets naars overkwam. Ik hoop dat voor hen allen 2008 iets beter zal verlopen. Mijn wens is in ieder geval dat ze een hele berg gezondheid toe bedeeld gaan krijgen. Zou de kerstman daar niet voor kunnen zorgen? In plaats van al die cadeaus gewoon gezondheid.

Maar zaterdag kon ik dat even allemaal vergeten en me lekker verliezen in de fotografie. Zo'n dag moet je grijpen en er van genieten. En ik kan je zeggen dat deed ik.

Voor je het weet is het weer over en moet je weer lang wachten voordat je dit weer ziet. Dit is het mooiste winterweer wat je je kunt voorstellen. En het was aan het eind van de middag allemaal alweer over.

En wanneer je dan bijna klaar bent en naar huis wilt voor een hapje en een heerlijk rumpunch, zegt er iemand tegen je: En is het gelukt? Komt Connie(collega) met haar viervoeters aangelopen. De honden waren helemaal door het dolle van de sneeuw. Heerlijk vonden ze het. Lekker rollen en happen in de sneeuw. Ik kon gelijk even oefenen op mijn fotomodellen. Ze gaan nl. voor mij poseren, binnenkort. Dus het naar huis gaan nog maar even uitgesteld en lekker nog even een wandeling gemaakt.

Ik zal de rakkers even voorstellen. Hieronder met zijn snoet vol sneeuw, dat is Dwarrel. Hij lust er wel pap van.

En dit Spaanse-straat-jachthondje is Flodder. Ze was wat angstig voor al het geknal. Daarom loopt ze ook aan een lijn. Voor honden is de tijd voor Oud en Nieuw niet erg leuk.Maar ook zij kon genieten van de verse sneeuw hoor.

Het was heerlijk die zaterdag. Nu maar weer afwachten wanneer het weer eens zo wordt.

Wandeling

Gistermiddag lekker gaan wandelen. Het weer was goed te doen, de zon scheen en er was niet al te veel wind. En geen regen, dat is al bijna bijzonder te noemen. Al snel had ik het veel te warm in mijn dikke winterjas.

En vlakbij mijn huis, zag ik een buizerd op een paaltje zitten. In het weiland waar hij over uit keek, zitten altijd drie tamme ganzen. Zaten er nu ook, maar waren op een wat veiliger afstand gaan zitten. Ze waren wel groter dan de rover, maar je kon niet weten, toch? Helaas was de afstand te ver om er een mooi plaatje van te maken met de Ixus. Maar het hoorde bij mijn wandeling, dus mag hij toch op de blog.

Daar ik al wat later op de middag ben gaan wandelen, zag ik de zon al snel achter de dijk verdwijnen, met veel spectaculair 'geweld'. En het was het mooist te zien net waar de dijk een bocht maakte. Mooi met die wolken en die Jakobsladders erboven uit. Jakobsladders zijn de zonnestralen, die je ziet boven het wolkendek uit. Bijna sprookjesachtig mooi. En op een foto niet zo mooi te vangen als het er in werkelijkheid uitzag. Alles krijgt dan zo'n mysterieuze sfeer. Er hing ook wat mist boven het land en alles was zo mooi stil, op het gekwetter van de ganzen na, achter de dijk. Er was ook veel blauwe lucht te zien. Echt een winterdag om van te houden. En dat is een behoorlijke uitspraak voor iemand die absoluut niet van de winter houdt. Maar zo mag ik het wel. Ik stapte stevig door, ik had het niet echt koud, maar mijn gezicht en handen voelden wel heel fris aan. En ik moest even wennen aan de stilte. Er kwamen zelfs weinig auto's,fietsers en wandelaars langs, allemaal aan de warme prak, denk ik.

En nu ik geen mp3 speler meer heb, voel je de stilte helemaal. Je gedachten gaan dan vanzelf op de loop met je. Maar de wereld om me heen was dan ook net een sprookje. En ik geloof nog best in sprookjes hoor. Niet alles hoeft alleen maar realiteit te zijn. Ik genoot als kind al van al die mooie verhalen, zoals de gelaarsde kat, Robin Hood of gewoon Assepoester, Sneeuwwitje en Bambi en nog veel meer. Ik lees ze nog vaak en graag voor. En als ik dan die genietende, luisterende gezichtjes voor me zie, denk ik graag even terug aan het eigen kind zijn. Ergens ben ik dat stukje kind nooit helemaal verloren. Gelukkig maar.

En ik geniet nu ook zo van al die spannende dingen rondom Sinterklaas. Al die kinderen, zo vol verwachting en mooie verhalen. Ook dat is zoiets als een sprookje. Ik vind het een mooi kinderfeest.

Toen ik op de dijk kwam, zag ik nog net even hoe de zon afscheid nam van deze dag. Ik heb ernaar staan kijken tot ik de zon niet meer zag. Voor mij is deze dag nog niet teneinde, daar ik vannacht moet werken. Maar als elke winterdag er zo uit ziet, vind ik de winter best oké.

Sfeerfotografie deel 2

Workshop sfeerfotografie

Gisteren, een workshop sfeerfotografie gehad van Ruben Smit. In de bossen van Amerongen. Het was er prachtig met al die net gevallen beukenbladeren. Het weer had van alles in zich, van dreigen met regen tot echt vallende regen en hagelstenen en de zon. En voor Ruben bestaat er geen slecht weer, dus moet je even doorbijten. Sfeerfotografie, je vult zelf in wat jij daarin ziet. Alle mogelijke lenzen kun je gebruiken van groothoek, tele tot macro lenzen. Eerst leerde ik dat je een laantje het beste met een telelens kan fotograferen, zodat je meer diepte in je foto kan laten zien. Eigenlijk is een foto rechtop maken van een laantje nog mooier, maar ik koos voor deze foto op de blog, omdat ik, weliswaar pas thuis zag, dat ik een ree in het laantje heb gefotografeerd. Het beestje is wat moeilijk te zien, daar het zo ver weg stond, maar als je het laantje inkijkt, en net iets na de overhangende tak kijkt, zie je links net een klein grijs vlekje. Ik zag het ook op de computer en heb er op in gezoemd. En het bleek een ree. Op de volgende foto die ik in die serie gemaakt heb, wel op z'n kant, zie je alleen nog de achterkant van de ree, die het bos indook.

En dat het weer mooie luchten gaf is wel duidelijk te zien op de foto hierboven. We hebben echt geboft met het weer. En wolken, luchten en zon, dat is een hobbie van me. Ik vind ze zo mooi. Dit is dus een typische landschapsfeer foto. Er waren er veel die deze foto gemaakt hebben, iedereen net weer even anders.

De foto hierboven laat zien hoe mooi de bossen eruit zien. Nu nog met aardig wat blad, maar dat zal straks allemaal weg zijn. We waren nog net op tijd.

Ik leerde ook op een andere manier fotograferen. Ik hou hier persoonlijk niet zo van, maar het is wel leuk om het uit te proberen. Je doet dit door gelijk de knop in te drukken en aan je lens te draaien. Het geeft een grappig effect. Maar ik vind de boom nu iets hebben van een ontplofte egel. Je moet je toestel wel op een statief zetten.

Dit vond ik wel erg leuk om te doen. Weer een laantje, maar nu met effect. Dit doe je heel simpel door een blad te pakken, kleur kies je zelf, en er in het midden een gaatje in te maken. Je stelt eerst scherp en dan hou je het blad voor je lens en afknippen maar. Moet je zeker eens proberen.

En wat laat nou nog meer het type weer zien, dan dit. Veel herfst bladeren en 1 groen blad met de druppels er nog op. Het was een geweldige dag. Veel geleerd en opgestoken. In deel 2 van sfeerfotografie laat ik je wat paddestoelen zien. Want ik heb natuurlijk ook macro foto's gemaakt. Daar staat geen tekst bij. De platen spreken voor zich.

Dreamnight runners

Op 8 november ben ik de hele middag tot vroeg in de avond in dienst van Dreamnight at the Zoo. Dit doe ik geheel vrijwillig. Want aan deze stichting wil ik geen cent verdienen, maar alleen geven. Wat is Dreamnight at the Zoo dan wel. Wel dit is een Stichting die met allemaal vrijwilligers werkt. Ze organiseren 1x per jaar een avond in de de dierentuin voor chronisch zieken en gehandicapten. Er zijn nu al zo'n 148 dierentuinen van over de hele wereld aangesloten bij Dreamnight at the Zoo. Ze hopen dit jaar nog de 150e dierentuin te verwelkomen. Zie ook www.dreamnightatthezoo.nl De Roparunners halen met hun loopprestatie normaal geld op voor de palliatieve( niet medische) zorg voor patiënten met kanker. En vandaag hebben de Blijdorp lopers, die dit jaar voor de 9e maal de Roparun hebben gelopen, een dreamnightrun van Blijdorp naar Chester(Engeland) in gedachten. Een sponsor loop voor de Dreamnight dus. Ik fotografeer al een aantal jaar voor de Dreamnight met veel genoegen. En ook vandaag heb ik er zin in.

Op de foto hierboven staat Peter van de Wulp, de oprichter en 1 van de organisatoren van Dreamnight. Hij wordt geïnterviewd door Jack Kerklaan van Radio Rijnmond. Rijnmond is er ook ieder jaar bij op die ene bijzondere avond.En besteed dus veel aandacht aan de Dreamnight at the Zoo.

Het hele team heeft er veel zin in. Er is ook een team van P&O Ferries bij. P&O Ferries sponsoort de overtocht van het team naar Hull en terug. En vonden dit zo'n mooi gebaar dat zij met hun eigen running team zich hebben aangesloten bij de Blijdorp lopers. De vlag die zij ophouden hangt in alle dierentuinen die meedoen, op die ene speciale avond. Voor de tuinen zonder dieren, zoals pretparken enz is er een andere vlag met een clowntje in plaats van de slurf van de olifant. Speciaal voor deze sponsor loop zijn er t-shirts en truien gemaakt met op de achterkant de route Blijdorp naar Chester.

En vlak na het maken van de foto, gingen de lopers en fietsers op weg naar de boot. Het weer was dreigend en ze zouden het niet helemaal droog gaan houden. En er is zware storm op komst. Dat gaat wat worden op de Pride of Hull. Hopelijk hebben ze ook zeebenen......

Ook onderweg werden ze gevolgd. Hanck, een andere organisator van de Dreamnight was mijn chauffeur voor vandaag. Ik werd vergezeld door Hans Schriel, die afgelopen jaar een voettocht maakte van Rotterdam naar Portugal, en daarmee ook de Dreamnight sponsorde. Hij was voor vandaag mijn collega fotograaf. En we reden van hot naar her om het team te spotten. En dat lukte soms heel aardig. En ondanks dat het inmiddels flink was gaan regenen, bleven de lopers en fietsers er goede zin in hebben. Nog steeds vrolijke gezichten en er werd nog gejuicht.

En als je nu denkt, ze gingen toch lopen naar Chester, ja dat klopt. Want aan boord stond een loopband waar ze om beurten een heel eind op moeten gaan lopen. Ook op de terugweg. En er werd gelijk even geoefend om de benen in vorm te houden. Onderweg gaan ze ook nog allerlei knuffels en t-shirts verkopen.

Helaas, ik ga maar tot de boot. Dus neem ik afscheid van hen na nog een laatste groepsfoto. Helaas zonder de chauffeurs van de busjes. Die staan nog in de file om op de boot te gaan. Ik wens ze veel succes. En een veilige overtocht.

Archeologie

Ook deze week weer veel archeologie. Het meeste vanuit mijn huisje. Maar Kees vond een ijzertijd site in Binnenmaas. Ik ben er helaas zelf nog niet wezen kijken, de foto's zijn door Kees aan mij doorgestuurd. Maar het geeft wel weer wat de archeologie nog meer inhoudt als de registratie en documentatie waar ik op het moment veel mee bezig ben. Op de bovenste foto is een fragment van een pot te zien uit de ijzertijd. En op de foto hieronder is de site wat meer te zien.

Ik moet wel eens lachen als ik aan mensen vertel dat ik tot aan mijn knieën in de modder,veen of klei sta om een site als deze te verkennen. Dan wordt je behoorlijk vies, dat kan ik je wel vertellen. En je ziet er niet meer uit. Je stinkt en onder je nagels neem je nog het nodige mee naar huis. Dat verwachten de meesten niet van mij. Maar ik heb het dan reuze naar mijn zin. En ook in het veld kan ik goed zoeken. Ik ben zo blij als een kind als ik een scherf, botfragment of iets anders naar boven haal. Helaas laat de nieuwe monumenten wet niet meer toe dat we echt gaan graven, maar zoeken aan de oppervlakte mag nog wel en als je dan iets vindt, moet je de plaats en het gevonden voorwerp goed documenteren en als het kan fotograferen.

Ik weet nog dat ik vorig jaar met een professionele archeoloog aan het zoeken was op een site die de SAH had gevonden. Daar werd toen onderzoek gedaan.

(En in de archeologie wereld zijn er maar weinig vrouwen in het veld, jammer).

Ik was lekker bezig en vond het ene na het andere. En ik mocht nu wel graven, daar er een officiële ploeg bezig was en wij als SAH mochten helpen.

Aan het eind van de dag zag ik er werkelijk niet meer uit. Met een grijns op mijn gezicht vroeg ik de archeoloog of ik zo die avond wel uit eten kon gaan. Hij raadde me aan in ieder geval mijn laarzen te verwisselen voor wat nettere schoenen, maar verder kon het best. We lagen allebei in een deuk van het lachen.Ik ben toch maar even flink gaan weken in bad, voor ik de deur uitging.En volgens mij zat ik tijdens het etentje nog steeds te glunderen.

Maar ook de registratie gaat gewoon door. Soms kom je heel fragiele stukken tegen, zoals de pot hierboven uit de Middeleeuwen. Niet geheel compleet, maar wel erg mooi. En de melkgrape uit de Nieuwe Tijd hieronder is ook gelijmd. De grape is van zo rond 1300. Waarschijnlijk zijn de lichtere stukken die je ziet er later, nadat het is opgegraven, weer ingezet met nieuwe klei. Gerestaureerd, zoals het toen geweest moet zijn. Heel knap gedaan. Aan mij dus weer om dit uit te zoeken en te beschrijven. Zo hebben we al heel wat mooie dingen geregistreerd staan.

En dan zijn we natuurlijk ook nog gewoon aan het werk in de gezondheidszorg.

En vandaag ben ik reuze blij, want ik heb mijn vrachtwagentje weer terug. Hij moest alweer naar de autodokter, daar de vorige keer er geen nieuwe motor voor mijn ruitenwisser voorhanden was en ook het verlichtingpaneel was nog niet gemaakt. Ik ben hem vanaf vorige week kwijt geweest, kreeg de kleine Fox weer mee. Maar alles is weer oké. Nu de rekening nog......

En van de week ga ik samen met mijn nachtdienst collega's Boerengolf spelen. Ooit wel eens van gehoord? Ik tot een aantal weken geleden nog niet. Maar verderop in de week zal ik jullie daar alles over vertellen. Voor de nieuwsgieriggen, kijk maar eens op de site van: www.deboerinn.nl

We gaan naar het plaatsje Kamerik, ook nog nooit van gehoord, vlakbij Woerden.

Maar een ding is zeker, we gaan vast ongelooflijk lachen.

Herfst

Het is zo'n typische herfstdag, die grauw en mistig begint en daarna een zonnetje laat doorkomen. Dus wandelweer. En ik was reuze blij dat ik vandaag mijn Ixus bij me had. (Liever had ik de grote camera bij me, maar dat is zo zwaar met lopen). Want tussen het gebladerte door zag ik paddestoelen. En als er iets bij de herfst hoort, zijn het paddestoelen. Ik heb er een zwak voor.

De paddestoel hierboven is de gevlekte vezelkop of voor de intellectuelen onder ons de inocybe napipes. Ze komen voor in groepen en zijn zeer algemeen in loofbossen op een humusrijke bodem en ze zijn giftig.

En dan deze. Deze had ik nog nooit gezien. Die moest ik thuis opzoeken. De meeste hadden een hoed met een doorsnede van tussen de 15 en 20 cm. Ook deze paddestoelen stonden in groepen. Nadat ik er verbaasd naar had staan kijken en ze van onder tot boven had bestudeerd heb ik er verschillende foto's van gemaakt. Bijzonder. En dat bleek ook bij thuiskomst toen ik het ging opzoeken. Het is de gepeperde melkzwam of Lactarius piperatus. Hij schijnt heel sterk te smaken. Dus eetbaar! Ik heb het niet geprobeerd. Hij is in Nederland zeer zeldzaam, vandaar dat ik hem nog nooit had gezien. In België is hij vrij algemeen in naald en loofbossen.

Zo zie je maar, je maakt van alles mee op zo'n wandeltochtje. Ik ben toch maar een gelukkig mens die zoveel schoonheid mag ontdekken. En wat treffen we het met het weer. Zo vind ik de herfst geweldig. En ik geniet ervan. Voor je het weet plenst het weer. Ik ben er nog niet uit of ik dan met een regencape moet gaan wandelen of lekker thuis bij de openhaard kruip.

Maar het zachte weer stuurt ook de natuur in de war. Gisteren al de dagpauwoog(vlinder, voor de niet wetende) en vandaag zag ik tussen het gras en de paddestoelen klavers staan. Zijn dit geen voorjaarsbloemen? Zelfs mijn forsythia in de tuin heeft een aantal gele bloemen. Ook alleen in het voorjaar, toch?

En op wat een geweldige zonsondergang werden we weer getrakteerd. Ik zocht mijn plekje tussen de bieten weer op en legde dit wondertje vast. Nu wel met de Nikon. Wat een kleuren. Jammer, ook vandaag werd het weer te snel donker. Maar gelukkig was ik er op tijd bij. Maar wat een geweldig dag was het. Soms vind ik het wel eens zonde als ik uit de nacht kom en ik mijn bedje in moet als het zo prachtig mooi is buiten, maar ik schijn het toch ook verdiend te hebben op mijn vrije dagen, zulke mooie momenten mee te maken. Laten we zuinig op moedertje aarde zijn, want dit wil je toch niet moeten missen.

Het wordt echt herfst

De meeste weten dat ik een zomer mens ben. Maar de herfst heeft ook zoveel mooie kanten. Het licht wordt gefiltert en de zon staat laag. De bomen verkleuren zo mooi. En het ruikt vooral ook zo lekker. Okee de herfst, maar dan zonder de regen, kan ook prachtig zijn.

Want die regen, daar vind ik niets aan. Ik kan dan niet aan de wandel. Maar gisteravond was het prachtig. De hele dag wat mistig en s'avonds ineens heel mooi weer. Gelukkig had ik de Ixus mee om de mooie zonsondergang vast te leggen.

Van de week een druk weekje met werken, gitaarles, fotowerk op de computer, bijles Nederlands en werk voor de archeologie, naar het poezenvolk van Els en Evert en zelfs nog wat huishoudelijk werk.En een computer die het tijd vindt om met pensioen te gaan. Dus met wat plak en knutselwerk kan die tot er een nieuwe komt nog wel even mee, wel met een gebruiksaanwijzing. Wat kan je toch om het hand zitten zonder zo'n ding hè. Waar is de tijd van pen en papier en foto negatieven gebleven. De schrik sloeg me echt even om het hart. Maar gammel en al, doet hij het weer heel even. De kast eromheen is grondig verbouwd.

Van het weekend even vrijgezel, daar de echtgenoot een fotoworkshop op Texel heeft. Hij wel.....Maar dat gaat helemaal goed komen. Vervelen doe ik me toch niet. Wel even lekker, het huis voor mezelf. Lekkere hapjes in huis gehaald, voor na het poezenbezoek van vanavond.(Okee, we lijnen even niet) Er zal ook best wel een lekker filmpje op de buis zijn en anders staat er nog wel 1 op de dvd.

Van de week in de nachtdienst kwam er ook niet veel van lijnen. Ik zat met Carla in de nacht, oud-collega van de groep Koraal en we hadden twee nachten lang lekkere hapjes.Het was berengezellig. Lekker bijkletsen en natuurlijk ook nog wat werken. Allebei poezengek, dus je snapt waar de meeste verhalen over gingen.

En vanmorgen een vroegertje. Ik moest mijn vrachtwagentje wegbrengen naar de garage. Altijd een ernstig moment. Hij is een beetje ziekjes. Er branden een paar lampjes niet en de achterruitenwisser doet het niet meer. Ik krijg een leenwagen mee. Een volkswagen Fox. Een heel pittig karretje. Even wennen na mijn beheerste vrachtwagentje. Je zoeft er zo mee weg. En hij is zo stil. Echt een race karretje met pit. Je moet ook constant op de snelheid letten, voor je het weet ga je harder dan is toegestaan. Wel vond ik de spiegeltjes erg klein.Ik ben nu eenmaal de ruimte gewend.En dat terwijl ik voorheen altijd kleine autootjes het einde vond. Nee, ik ben blij als mijn vrachtwagentje weer voor de deur staat. Maar eerlijk is eerlijk, hij rijdt als een zonnetje.

't Drempeltje dag 2

Vandaag voor de laatste keer naar 't Drempeltje geweest voor de archeologie les aan de peuters. Het was weer een gezellige dag. Ze waren weer heel geconcentreerd. Het tijdlint was wel het leukste van alles vond een kleine knul. Maar ook de spannende kast met al die laatjes. En een meisje dacht dat Aline en Gijs de handtas van hun moeder onder het zand vandaan haalden. Ervaring? Ze waren ook vol van de echte schat: een doosje met muntjes. Voor 1 klasje hadden we nog een extra verrassing. Ze konden vanwege de nattigheid niet schatgraven in de zandbak, dus hadden we hun schat in het kastje verstopt. Allemaal doosjes rozijntjes. En dat ging er prima in. En op de hals van een baardman kruik stond Sinterklaas. En daar hadden ze wel een beetje gelijk in. Een baardman kruik heet zo vanwege de afbeelding van een mannenhoofd met baard. En laat die nou op de Goedheiligman lijken. Kinderen kijken verder dan je denkt.

Het was vandaag soesjes dag op de peuterzaal en we hebben er lekker van gesnoept. Na afloop hebben we van elke klas een applaus gehad en aan het eind een prachtige bos bloemen. We kunnen terugkijken op een zeer geslaagd project.