Archeologie

Ook deze week weer veel archeologie. Het meeste vanuit mijn huisje. Maar Kees vond een ijzertijd site in Binnenmaas. Ik ben er helaas zelf nog niet wezen kijken, de foto's zijn door Kees aan mij doorgestuurd. Maar het geeft wel weer wat de archeologie nog meer inhoudt als de registratie en documentatie waar ik op het moment veel mee bezig ben. Op de bovenste foto is een fragment van een pot te zien uit de ijzertijd. En op de foto hieronder is de site wat meer te zien.

Ik moet wel eens lachen als ik aan mensen vertel dat ik tot aan mijn knieën in de modder,veen of klei sta om een site als deze te verkennen. Dan wordt je behoorlijk vies, dat kan ik je wel vertellen. En je ziet er niet meer uit. Je stinkt en onder je nagels neem je nog het nodige mee naar huis. Dat verwachten de meesten niet van mij. Maar ik heb het dan reuze naar mijn zin. En ook in het veld kan ik goed zoeken. Ik ben zo blij als een kind als ik een scherf, botfragment of iets anders naar boven haal. Helaas laat de nieuwe monumenten wet niet meer toe dat we echt gaan graven, maar zoeken aan de oppervlakte mag nog wel en als je dan iets vindt, moet je de plaats en het gevonden voorwerp goed documenteren en als het kan fotograferen.

Ik weet nog dat ik vorig jaar met een professionele archeoloog aan het zoeken was op een site die de SAH had gevonden. Daar werd toen onderzoek gedaan.

(En in de archeologie wereld zijn er maar weinig vrouwen in het veld, jammer).

Ik was lekker bezig en vond het ene na het andere. En ik mocht nu wel graven, daar er een officiële ploeg bezig was en wij als SAH mochten helpen.

Aan het eind van de dag zag ik er werkelijk niet meer uit. Met een grijns op mijn gezicht vroeg ik de archeoloog of ik zo die avond wel uit eten kon gaan. Hij raadde me aan in ieder geval mijn laarzen te verwisselen voor wat nettere schoenen, maar verder kon het best. We lagen allebei in een deuk van het lachen.Ik ben toch maar even flink gaan weken in bad, voor ik de deur uitging.En volgens mij zat ik tijdens het etentje nog steeds te glunderen.

Maar ook de registratie gaat gewoon door. Soms kom je heel fragiele stukken tegen, zoals de pot hierboven uit de Middeleeuwen. Niet geheel compleet, maar wel erg mooi. En de melkgrape uit de Nieuwe Tijd hieronder is ook gelijmd. De grape is van zo rond 1300. Waarschijnlijk zijn de lichtere stukken die je ziet er later, nadat het is opgegraven, weer ingezet met nieuwe klei. Gerestaureerd, zoals het toen geweest moet zijn. Heel knap gedaan. Aan mij dus weer om dit uit te zoeken en te beschrijven. Zo hebben we al heel wat mooie dingen geregistreerd staan.

En dan zijn we natuurlijk ook nog gewoon aan het werk in de gezondheidszorg.

En vandaag ben ik reuze blij, want ik heb mijn vrachtwagentje weer terug. Hij moest alweer naar de autodokter, daar de vorige keer er geen nieuwe motor voor mijn ruitenwisser voorhanden was en ook het verlichtingpaneel was nog niet gemaakt. Ik ben hem vanaf vorige week kwijt geweest, kreeg de kleine Fox weer mee. Maar alles is weer oké. Nu de rekening nog......

En van de week ga ik samen met mijn nachtdienst collega's Boerengolf spelen. Ooit wel eens van gehoord? Ik tot een aantal weken geleden nog niet. Maar verderop in de week zal ik jullie daar alles over vertellen. Voor de nieuwsgieriggen, kijk maar eens op de site van: www.deboerinn.nl

We gaan naar het plaatsje Kamerik, ook nog nooit van gehoord, vlakbij Woerden.

Maar een ding is zeker, we gaan vast ongelooflijk lachen.

Herfst

Het is zo'n typische herfstdag, die grauw en mistig begint en daarna een zonnetje laat doorkomen. Dus wandelweer. En ik was reuze blij dat ik vandaag mijn Ixus bij me had. (Liever had ik de grote camera bij me, maar dat is zo zwaar met lopen). Want tussen het gebladerte door zag ik paddestoelen. En als er iets bij de herfst hoort, zijn het paddestoelen. Ik heb er een zwak voor.

De paddestoel hierboven is de gevlekte vezelkop of voor de intellectuelen onder ons de inocybe napipes. Ze komen voor in groepen en zijn zeer algemeen in loofbossen op een humusrijke bodem en ze zijn giftig.

En dan deze. Deze had ik nog nooit gezien. Die moest ik thuis opzoeken. De meeste hadden een hoed met een doorsnede van tussen de 15 en 20 cm. Ook deze paddestoelen stonden in groepen. Nadat ik er verbaasd naar had staan kijken en ze van onder tot boven had bestudeerd heb ik er verschillende foto's van gemaakt. Bijzonder. En dat bleek ook bij thuiskomst toen ik het ging opzoeken. Het is de gepeperde melkzwam of Lactarius piperatus. Hij schijnt heel sterk te smaken. Dus eetbaar! Ik heb het niet geprobeerd. Hij is in Nederland zeer zeldzaam, vandaar dat ik hem nog nooit had gezien. In België is hij vrij algemeen in naald en loofbossen.

Zo zie je maar, je maakt van alles mee op zo'n wandeltochtje. Ik ben toch maar een gelukkig mens die zoveel schoonheid mag ontdekken. En wat treffen we het met het weer. Zo vind ik de herfst geweldig. En ik geniet ervan. Voor je het weet plenst het weer. Ik ben er nog niet uit of ik dan met een regencape moet gaan wandelen of lekker thuis bij de openhaard kruip.

Maar het zachte weer stuurt ook de natuur in de war. Gisteren al de dagpauwoog(vlinder, voor de niet wetende) en vandaag zag ik tussen het gras en de paddestoelen klavers staan. Zijn dit geen voorjaarsbloemen? Zelfs mijn forsythia in de tuin heeft een aantal gele bloemen. Ook alleen in het voorjaar, toch?

En op wat een geweldige zonsondergang werden we weer getrakteerd. Ik zocht mijn plekje tussen de bieten weer op en legde dit wondertje vast. Nu wel met de Nikon. Wat een kleuren. Jammer, ook vandaag werd het weer te snel donker. Maar gelukkig was ik er op tijd bij. Maar wat een geweldig dag was het. Soms vind ik het wel eens zonde als ik uit de nacht kom en ik mijn bedje in moet als het zo prachtig mooi is buiten, maar ik schijn het toch ook verdiend te hebben op mijn vrije dagen, zulke mooie momenten mee te maken. Laten we zuinig op moedertje aarde zijn, want dit wil je toch niet moeten missen.

Het wordt echt herfst

De meeste weten dat ik een zomer mens ben. Maar de herfst heeft ook zoveel mooie kanten. Het licht wordt gefiltert en de zon staat laag. De bomen verkleuren zo mooi. En het ruikt vooral ook zo lekker. Okee de herfst, maar dan zonder de regen, kan ook prachtig zijn.

Want die regen, daar vind ik niets aan. Ik kan dan niet aan de wandel. Maar gisteravond was het prachtig. De hele dag wat mistig en s'avonds ineens heel mooi weer. Gelukkig had ik de Ixus mee om de mooie zonsondergang vast te leggen.

Van de week een druk weekje met werken, gitaarles, fotowerk op de computer, bijles Nederlands en werk voor de archeologie, naar het poezenvolk van Els en Evert en zelfs nog wat huishoudelijk werk.En een computer die het tijd vindt om met pensioen te gaan. Dus met wat plak en knutselwerk kan die tot er een nieuwe komt nog wel even mee, wel met een gebruiksaanwijzing. Wat kan je toch om het hand zitten zonder zo'n ding hè. Waar is de tijd van pen en papier en foto negatieven gebleven. De schrik sloeg me echt even om het hart. Maar gammel en al, doet hij het weer heel even. De kast eromheen is grondig verbouwd.

Van het weekend even vrijgezel, daar de echtgenoot een fotoworkshop op Texel heeft. Hij wel.....Maar dat gaat helemaal goed komen. Vervelen doe ik me toch niet. Wel even lekker, het huis voor mezelf. Lekkere hapjes in huis gehaald, voor na het poezenbezoek van vanavond.(Okee, we lijnen even niet) Er zal ook best wel een lekker filmpje op de buis zijn en anders staat er nog wel 1 op de dvd.

Van de week in de nachtdienst kwam er ook niet veel van lijnen. Ik zat met Carla in de nacht, oud-collega van de groep Koraal en we hadden twee nachten lang lekkere hapjes.Het was berengezellig. Lekker bijkletsen en natuurlijk ook nog wat werken. Allebei poezengek, dus je snapt waar de meeste verhalen over gingen.

En vanmorgen een vroegertje. Ik moest mijn vrachtwagentje wegbrengen naar de garage. Altijd een ernstig moment. Hij is een beetje ziekjes. Er branden een paar lampjes niet en de achterruitenwisser doet het niet meer. Ik krijg een leenwagen mee. Een volkswagen Fox. Een heel pittig karretje. Even wennen na mijn beheerste vrachtwagentje. Je zoeft er zo mee weg. En hij is zo stil. Echt een race karretje met pit. Je moet ook constant op de snelheid letten, voor je het weet ga je harder dan is toegestaan. Wel vond ik de spiegeltjes erg klein.Ik ben nu eenmaal de ruimte gewend.En dat terwijl ik voorheen altijd kleine autootjes het einde vond. Nee, ik ben blij als mijn vrachtwagentje weer voor de deur staat. Maar eerlijk is eerlijk, hij rijdt als een zonnetje.