Het boek is er.
Ik heb er erg lang op moeten wachten, maar vanmorgen kwam een postbezorger mij de boeken overhandigen. Wat een vreugde, dat kan ik je wel vertellen.
Zoals Maarten en ik al een paar weken roepen, eindelijk is de bevalling daar.
Ik kan mijn geluk niet op. Ik mocht het even doorbladeren, heel snel en daarna ging Maarten het boek doorbladeren en lezen.
Ik had nl. afgesproken dat we pas het boek zouden gaan bekijken wanneer het vakantie groepje bij elkaar was. En dat duurt nog een aantal dagen. Mede door ons ziek zijn.
Maarten ging er eens lekker voor zitten en vond het een geweldig boek. Zeker het feit dat ik een nieuw liedje had verzonnen. Ik begreep hem eerst niet, maar wat bleek. Ik had opgeschreven dat we Vader Abraham in canon hadden gezongen met de weeskindjes, maar dat moet natuurlijk Vader Jakob zijn.
Hij plaagt me er nu constant mee. We moeten er samen wel om lachen. En het klinkt nog niet eens zo gek hoor, probeer maar eens.
Maar het boek is er. En ik ben er erg blij mee. Het ligt maar naar me te lonken.
Mijn vingers jeuken. Jippie.
Nu gauw opknappen en dan kunnen we ervan gaan genieten.
Helaas gaat dat met het opknappen nog niet zo snel. Ik baal ervan. Ik heb nog zoveel te doen. Maar alleen al een slaapkamer stofzuigen zorgt ervoor dat ik voor niets anders meer energie heb en eerst een hele tijd moet bijkomen. Maar ja met 7 haarballen moet je het stofzuigen wel bijhouden, ziek of niet. Het stralende, maar ozo koude weer doet me wel goed. Het is mooi om naar buiten te kijken. Ik doe mijn best. We nemen veel fruit en vitamientjes in. Gelukkig krijgen we weer een beetje trek in gewoon eten. Soep en brood is wel lekker hoor, maar een gezond prakje en voor Maarten een lekker stukje vlees, gaat er nu weer goed in.
Nog even doorbijten en we zijn er weer.
Kunnen we weer gewoon ons eigen drukke leventje gaan leiden.
Maar jippie het boek is er...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten