macro foto workshop van Ruben Smit

Afgelopen vrijdag naar de macro foto workshop van Ruben Smit geweest.

Ik heb wat af geduimd dat het dit keer eens droog weer zou zijn. En het heeft geholpen. Het was een prachtige dag. Soms iets te veel wind, maar dat maakte het extra spannend, eh inspannend.

Ik heb er niet helemaal de plaat gemaakt waar ik super blij van werd, maar wel weer een hoop opgestoken. Want je kan nog zoveel leren.

En waar ik natuurlijk ook heel blij van werd waren de woorden van Ruben: Je wordt echt keigoed. Heerlijk die lovende woorden.

En toen ik ook nog complimenten kreeg van iedereen voor mijn macro album was mijn dag weer helemaal okee.

Het resultaat van een ontspannen dagje fotograferen in de Millingerwaard laat ik hier zien.

Mooie blommen en enge monstertjes(gelukkig heel erg klein)

Een gewone vlieg en de meest mooie waterjuffers.

De Veldslag bij Vlaardingen

Zondag 15 juni ben ik naar Vlaardingen getogen om daar in een heus kamp terecht te komen rond het jaar 1018 na Christus.

De sfeer ademde dan ook de tijd van toen uit. Je voelde je bijna een indringer in een andere tijd. De kleren en de fotoapparatuur die je aan en bij je had klopten gewoon niet. Maar toch voelde het helemaal goed.

Wat was er aan de hand.

In dit weekend werd de eerste grote veldslag uit de Hollandse geschiedenis nagespeeld.

De mensen die dit deden leefden zich helemaal in hun rol in.

Van het kleden tot eten en leefgewoonten.

Er waren een paar kleine aanpassingen die bij deze tijd horen, zoals een neusknopje, bril en ik zag zelfs middeleeuwse mensen met fotoapparatuur. Die waren hun tijd ver vooruit. Ook werd er een uitbreiding op hun dagelijkse maaltijd geprobeerd, patat en cola....

Het kampement was zo goed mogelijk nagebouwd, de kleding met de hand gemaakt en er werd gekookt zoals ze dat toen deden. Er werd gedronken uit stenen kommen of middeleeuws glas.

Je rook de kampvuurtjes onder de pannen met soep en vleesgerechten.

Er was een heuse smederij waar de wapens terplekke werden gerepareerd of vervaardigd.

De meeste mannen maakten zich klaar voor de grote strijd.

Het mooie van deze dag was dat de krijgers van Graaf Dirk de derde en de Duitse Keizer ge broederlijk in het zelfde kamp verbleven.

Er waren krijgers uit Nederland, Duitsland, Engeland, Frankrijk, België, Polen en Tsjechie met hun gezin om deze veldslag na te spelen.

Maar er waren ook handelaren, geestelijken en burgers.

Waar ging de strijd nou eigenlijk om?

Graaf Dirk was de leenheer van de Duitse keizer en hij had zo zijn eigen ideeën om het land te runnen. Hij vroeg om een hoge tol van de handelaren, zodat zijn eigen zakken goed gevuld werden en het handelsverkeer daar zwaar onder leed.

Iedereen betaalde de tol anders werd je een kopje kleiner gemaakt.

De Duitse Keizer hoorde hiervan en stuurde een leger onder leiding van Hertog Godfried naar Flardinga om Dirk een halt toe te roepen.

Graaf Dirk wist met behulp van de inwoners, de Friesen, zoals de mensen die in dat gebied woonden heetten, de strijd tegen de grote overmacht te winnen.

Zijn eigen krijgers werden ondersteund door burgers en boeren.

Hier mee bevestigde Dirk zijn gezag in het latere Holland.

Er waren ook ridders te paard. Maar de meeste waren te voet.

Het was een machtig gezicht al die stoere ridders, sommige zelfs angstaanjagend.

Voordat de veldslag plaatsvond werden er nog een aantal demonstraties gegeven van de gevechtkunst van die tijd. Met bijlen, messen, zwaarden en pijl en boog hadden de krijgers zich bewapend.

Het was ook geweldig om te zien hoe goed de paarden waren getraind voor de gevechten.

Tussen de demonstraties door kon je tussen de tenten doorlopen en je vragen stellen. Je verwonderen over de kledij, sierraden en kralen kopen. Ook stond er een stand met nagemaakt middeleeuws glas. Ik kon de verleiding niet weerstaan en heb een prachtig glas uit de 16e eeuw gekocht.

Er was tevens een viking boot te zien.

En terwijl de mannen zich op het veld druk maakten, ging het leven voor de middeleeuwse vrouw gewoon door, kleding repareren, koken enz.

De slag werd in totaal drie maal nagespeeld. Het mooie van deze slag is dat er geen gewonden of nog erger doden vielen. Iedereen kon daarna weer verenigd worden met zijn of haar familie. Maar het zag er wel heel echt uit.

Hoewel ook in de middeleeuwen kennelijk een oranje elftal bestond, want er was 1 krijger te zien met een oranje welpje op zijn schouder.......

Was waarschijnlijk bij het verkeerde leger terechtgekomen en vergeten dat het oranje leger in Zwitserland was gelegerd.

Er werd behoorlijk op elkaar ingehakt en het was bijna niet te zien dat het allemaal maar spel was.

Wat een heerlijke dag. Ik heb me goed vermaakt en kon me behoorlijk uitleven met fotograferen.

Ik ben van plan om na mijn vakantie boek ook een album van deze strijd te maken met het gehele verhaal erbij.

Deze foto's zijn een klein voorproefje daarvan.

Wat een enthousiaste mensen en wat een geweldige hobby.

Fotoworkshop Millingerwaard 12 juni

De weergoden wilden niet heel erg meewerken afgelopen donderdag.

Maar met een poncho gewapend, rugzak eronder en fototoestel af en toe ook onder de poncho, zijn we toch op pad gegaan.Je lijkt op een soort quasimodo.

De regen zorgde wel voor mooie druppels aan bladeren en dieren.

Toch kwam aan het eind de zon nog even door. En dat was het startsein voor het tevoorschijn komen van heel veel waterjuffers. En een ieder had wel een waterjuffer voor zich zelf. Alhoewel.... je kunt ook met een aantal medefotografen net die ene willen fotograferen.

En daar kwam ook nog bij dat ik mijn statief was vergeten. En die heb je zo heel hard nodig met macro fotografie. Toch nog steeds te veel aan mijn hoofd, geloof ik. Maar ik heb mijn best gedaan om toch een paar betoverende plaatjes vanuit de losse hand te maken. Ben ik best trots op.

Al met al was dit een heerlijk ontspannen dagje. En die koester ik op het moment.

We kregen voor de ochtend de opdracht mee om landschap te fotograferen. Nu is dat niet helemaal mijn favoriete onderwerp, maar het was een deel van de workshop. En je leert ervan. Je mocht ook landschap abstract maken. En daar heb ik uiteindelijk voor gekozen. Ik was naar het water gelopen en zag dat als de golven zich terug trokken er een patroon van zand en steenkoolgruis achterbleef.

Dit leverde mijn plaatje op.

Helemaal aan het begin van het prachtig mooie gebied in de Millingerwaard, stonden deze mooie grillige bomen. Kijk dit vind ik nou wel weer mooi om te fotograferen. Het is ook landschap, maar ik koos er niet voor deze in te leveren, voor de nabespreking. Ik vond het wel leuk eens iets anders in te leveren. Een foto maken waar ik niet zo snel voor zou kiezen.

Ik maakte ook nog een stilleven van een roeiboot met een kerk op de achtergrond. Het heeft iets rustgevends.

s'Middags kwam ik eindelijk aan mijn trekken. Die was voor de macro fotografie.

Ik had me s'morgens al moeten inhouden om niet mijn macro lens uit de tas te halen. Ik zag zoveel mooie dingen. Ik had al snel mijn plekje gevonden. Ik had die ochtend al heel veel kleine kikkertjes gezien en hoopte erop dat ik ze bij het water ook zou vinden. En dan begint geduldig wachten en goed kijken. En ik zag tussen een steel en een blad van riet een vlieg zitten. Schuilend en tegelijk drinkend van de druppel water die dat plekje ook had weten te bereiken.

Dat werd mijn foto voor de nabespreking. Daar Maarten niet echt kon kiezen tussen de twee macro foto's die ik had uitgekozen heeft hij er twee van mij genomen om te bespreken.

Maar ook mijn wachten werd beloond. Er kwam een kikkertje tussen de vegetatie uit. En ik richtte mijn lens heel voorszichtig op het diertje, probeerde ondertussen wat grassprieten opzij te duwen, zonder dat het beestje zou schrikken. Het kikkertje sprong nog een keer. En zodoende kon ik hem niet meer van voren fotograferen.

En mijn wachten werd ook nog beloond met een kikkertje die naar de kant kwam zwemmen. De lucht was grauw, nattigheid kwam naar beneden, maar dat deerde me niet. Ik zat daar heerlijk te genieten.

Inmiddels was er niemand van de groep meer in mijn buurt. Ik besloot rustig richting de anderen te lopen. De Millingerwaard is heerlijk woest en ruig. Geweldig om daar zo rond te struinen, eh glibberen. Want de regen had de paden erg glad gemaakt. Het was dus uitkijken geblazen, dat je niet een flinke smak maakte. En toen ontdekte ik een waterjuffer.

De eerste die ik die dag zag. En die was voor mij. En nu kwam het erop aan. Met een statief maak je zo'n plaatje een stuk gemakkelijker, dan van uit het losse handje. Niet bibberen en hopen dat het beestje lang genoeg blijft zitten om het scherp te hebben. Aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Dit was de tweede foto om te bespreken. Ik was al lang tevreden. Al zou ik niks meer tegen komen, ik had de plaat die ik wilde.

Even later lag ik op mijn buik met de hoekzoeker op de camera dit moerasvergeetmenietje te fotograferen. Ja vies wordt je er wel van, maar wat kan het schelen. Je moet er wat voor over hebben om mooie plaatjes te kunnen schieten.

Dit kereltje zag ik op het zelfde stukje zitten. Soms heb je echt maar een vierkante meter nodig om genoeg mooie plaatjes te maken. Iets verschuiven op je buik en de camera laten steunen op de grond.

Prachtig al die druppels op die beestjes.

Zo maakte de regen toch nog een hoop goed.

De waterjuffers bleven toch favoriet, bij iedereen. Wat een kleuren.

Maar ook een lieveheersbeestje doet het goed tussen al dat groen. Ook al bleef hij hardnekkig naar beneden lopen en wilde zijn kopje niet tonen.

Het zonnetje verwende ons op het eind helemaal. En dat maakte een hoop goed.

Eigenlijk had niemand al zin om terug naar het restaurant te gaan. Nu waren er ineens zo veel mooie foto onderwerpen.

Maar ook het uitzoeken van je mooiste foto moest gedaan worden en dat neemt meestal wel wat tijd in beslag.
En het was weer geweldig om te zien wat iedereen had gemaakt.

Dreamnight at the Zoo

Afgelopen vrijdag was het weer zover. Dreamnight at the Zoo. Er zijn weer heel veel voorbereidingen geweest om de kinderen een geweldige avond te bezorgen.

En wat ook heel mooi was, het weer werkte eindelijk eens mee. Het beloofde een heerlijke avond te worden en alle vrijwilligers hadden er zin in.

Wat is de Dreamnight at the Zoo ook al weer? Ik kan je in ieder geval verwijzen naar de site: http://www.dreamnightatthezoo.nl/ en ik vertel je er iets over.

Dreamnight at the Zoo wordt gerund door allemaal vrijwilligers. Het geld moet komen van sponsors. En dat is hard nodig, om de Dreamnight te verwezelijken.

Ieder jaar, op dezelfde avond, de eerste vrijdag van juni is er Dreamnight at the Zoo. In meer dan 170 dierentuinen( en tegenwoordig ook al wat pretparken) over de gehele wereld gaat de tuin, s'avonds open voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen om hen een geweldige avond vol plezier te laten beleven. Lekker alleen voor hen en hun ouders en broertjes en zusjes.

En reken maar dat daar naar wordt uitgekeken.

Ook dit jaar was de burgermeester van de diergaarde Blijdorp er weer bij. Hij inspecteerde de ere wacht van politieagenten. De agenten hebben speciaal voor deze avond hun bindingdag opgegeven(gaan normaal gesproken zelf lekker op stap op hun bindingdag om plezier te beleven). En ze hadden er zin in. Ze hadden ook echte politie en arrestatie wagens meegenomen, alwaar de kinderen een kijkje in konden nemen en achter het stuur konden zitten met een heuse politiepet op. Er werden ook weer vingerafdrukken gemaakt en je kon een gevangenis pakje aantrekken. Ik heb meerdere boefjes achter de tralies gezien.

Het dreamnight clowntje die de kinderen altijd begroet bij binnenkomst had nu gezelschap van een heuse prinses. Volgens mij hebben ze s'nachts in bed nog handjes liggen schudden. Want wat waren er veel kinderen. En allemaal kwamen ze over de rode loper, terwijl een muziekkorps en dansgroepje hen vermaakten bij binnenkomst.

Voor sommige kinderen was de muziek wel erg hard, maar op de schouders van papa kon je het wel mooi overzien. En was je ook groter dan die stoere agenten aan weerzijde van de loper.

Wat een welkomst! Iedereen werd er vrolijk van en wisten toen al niet waar ze moesten kijken. Er was nu al zoveel te zien.

In het Oceanium lagen er in de grote bassins weer duikers om de kinderen te vermaken. Je kon zelfs met 1 van de duikers praten, terwijl die in de grote bak met haaien lag. (zou niks voor mij zijn, ook al lag er nog een duiker in die de hapgrage visjes op afstand hield).

Ook was er een clown onderwater en daar kon je op zijn neus duwen en dan blies hij allemaal bubbels. Sommige kinderen wilden de clown heel veel kusjes geven.

Maar er liepen ook veel rare snuiters rond in de tuin.




Wat dacht je van een grote papegaai, of toch een mamagaai..........

En een pratende papegaai ......

En er werden heeeeeeel veel poffertjes gebakken.

Natuurlijk was Pim Indubio weer van de partij met oa. zijn poeplied. Altijd goed voor dolle pret en veel geschreeuw. En het liedje staat inmiddels ook op de Dreamnight cd. Dus kan straks iedereen het meezingen.

En er werden weer hele mooie creaties geschilderd op de gezichtjes. Ik heb prachtige vlinders gezien, maar ook angstaanjagende wilde katten.

En er kon gebokst worden. Je mocht echt heel hard slaan....

Peter van der Wulp de oprichter van de Dreamnight, geeft een interview aan de ziekenhuis zender. Die de hele avond heeft uitgezonden.

En ik noemde het al. Er is een heuse Dreamnight cd. Tegen inlevering van de bij de ingang gekregen bon, kreeg iedereen een cd mee naar huis.

En ze werden met veel enthousiasme weggegeven.

Maître Pierre kreeg de cd, waar hij zelf ook aan heeft meegewerkt nog even officieel uitgereikt, door de twee drijvende krachten achter de Dreamnight.

Peter en Hanck, het is weer gelukt. Het was een grootse avond, met heel veel plezier.

Als afsluiter van deze mooie avond waren Adje en Theo uitgenodigd. En die brachten nog een hoop gezelligheid. Er werd een polonaise gedanst en liedjes gezongen. Een feestganger wilde graag het Wilhelmus zingen. En na afloop ging Adje nog met iedereen op de foto.

En ik kwam er ook niet onderuit. Maarten fotografeerde Cindy en mij ook nog even met Adje.

Voor de kinderen was het een vermoeiende, maar heerlijke avond. En wij, de drie fotografen, wij hebben weer genoten van al die glunderende gezichtjes. Even vergeet iedereen zijn dagelijkse beslommeringen en zet je je belangeloos in voor zoveel plezier.