Fotoworkshop Millingerwaard 12 juni

De weergoden wilden niet heel erg meewerken afgelopen donderdag.

Maar met een poncho gewapend, rugzak eronder en fototoestel af en toe ook onder de poncho, zijn we toch op pad gegaan.Je lijkt op een soort quasimodo.

De regen zorgde wel voor mooie druppels aan bladeren en dieren.

Toch kwam aan het eind de zon nog even door. En dat was het startsein voor het tevoorschijn komen van heel veel waterjuffers. En een ieder had wel een waterjuffer voor zich zelf. Alhoewel.... je kunt ook met een aantal medefotografen net die ene willen fotograferen.

En daar kwam ook nog bij dat ik mijn statief was vergeten. En die heb je zo heel hard nodig met macro fotografie. Toch nog steeds te veel aan mijn hoofd, geloof ik. Maar ik heb mijn best gedaan om toch een paar betoverende plaatjes vanuit de losse hand te maken. Ben ik best trots op.

Al met al was dit een heerlijk ontspannen dagje. En die koester ik op het moment.

We kregen voor de ochtend de opdracht mee om landschap te fotograferen. Nu is dat niet helemaal mijn favoriete onderwerp, maar het was een deel van de workshop. En je leert ervan. Je mocht ook landschap abstract maken. En daar heb ik uiteindelijk voor gekozen. Ik was naar het water gelopen en zag dat als de golven zich terug trokken er een patroon van zand en steenkoolgruis achterbleef.

Dit leverde mijn plaatje op.

Helemaal aan het begin van het prachtig mooie gebied in de Millingerwaard, stonden deze mooie grillige bomen. Kijk dit vind ik nou wel weer mooi om te fotograferen. Het is ook landschap, maar ik koos er niet voor deze in te leveren, voor de nabespreking. Ik vond het wel leuk eens iets anders in te leveren. Een foto maken waar ik niet zo snel voor zou kiezen.

Ik maakte ook nog een stilleven van een roeiboot met een kerk op de achtergrond. Het heeft iets rustgevends.

s'Middags kwam ik eindelijk aan mijn trekken. Die was voor de macro fotografie.

Ik had me s'morgens al moeten inhouden om niet mijn macro lens uit de tas te halen. Ik zag zoveel mooie dingen. Ik had al snel mijn plekje gevonden. Ik had die ochtend al heel veel kleine kikkertjes gezien en hoopte erop dat ik ze bij het water ook zou vinden. En dan begint geduldig wachten en goed kijken. En ik zag tussen een steel en een blad van riet een vlieg zitten. Schuilend en tegelijk drinkend van de druppel water die dat plekje ook had weten te bereiken.

Dat werd mijn foto voor de nabespreking. Daar Maarten niet echt kon kiezen tussen de twee macro foto's die ik had uitgekozen heeft hij er twee van mij genomen om te bespreken.

Maar ook mijn wachten werd beloond. Er kwam een kikkertje tussen de vegetatie uit. En ik richtte mijn lens heel voorszichtig op het diertje, probeerde ondertussen wat grassprieten opzij te duwen, zonder dat het beestje zou schrikken. Het kikkertje sprong nog een keer. En zodoende kon ik hem niet meer van voren fotograferen.

En mijn wachten werd ook nog beloond met een kikkertje die naar de kant kwam zwemmen. De lucht was grauw, nattigheid kwam naar beneden, maar dat deerde me niet. Ik zat daar heerlijk te genieten.

Inmiddels was er niemand van de groep meer in mijn buurt. Ik besloot rustig richting de anderen te lopen. De Millingerwaard is heerlijk woest en ruig. Geweldig om daar zo rond te struinen, eh glibberen. Want de regen had de paden erg glad gemaakt. Het was dus uitkijken geblazen, dat je niet een flinke smak maakte. En toen ontdekte ik een waterjuffer.

De eerste die ik die dag zag. En die was voor mij. En nu kwam het erop aan. Met een statief maak je zo'n plaatje een stuk gemakkelijker, dan van uit het losse handje. Niet bibberen en hopen dat het beestje lang genoeg blijft zitten om het scherp te hebben. Aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Dit was de tweede foto om te bespreken. Ik was al lang tevreden. Al zou ik niks meer tegen komen, ik had de plaat die ik wilde.

Even later lag ik op mijn buik met de hoekzoeker op de camera dit moerasvergeetmenietje te fotograferen. Ja vies wordt je er wel van, maar wat kan het schelen. Je moet er wat voor over hebben om mooie plaatjes te kunnen schieten.

Dit kereltje zag ik op het zelfde stukje zitten. Soms heb je echt maar een vierkante meter nodig om genoeg mooie plaatjes te maken. Iets verschuiven op je buik en de camera laten steunen op de grond.

Prachtig al die druppels op die beestjes.

Zo maakte de regen toch nog een hoop goed.

De waterjuffers bleven toch favoriet, bij iedereen. Wat een kleuren.

Maar ook een lieveheersbeestje doet het goed tussen al dat groen. Ook al bleef hij hardnekkig naar beneden lopen en wilde zijn kopje niet tonen.

Het zonnetje verwende ons op het eind helemaal. En dat maakte een hoop goed.

Eigenlijk had niemand al zin om terug naar het restaurant te gaan. Nu waren er ineens zo veel mooie foto onderwerpen.

Maar ook het uitzoeken van je mooiste foto moest gedaan worden en dat neemt meestal wel wat tijd in beslag.
En het was weer geweldig om te zien wat iedereen had gemaakt.