Nadat we onze hut weer uitgegraven hadden, dat wil zeggen de deur en het pad, gingen we richting Kiruna. De wind had veel sneeuw van het dak gewaaid maar naast de hut kon je niet lopen daar zakte je tot aan je dijen in de sneeuw weg. Wanneer je niet elke keer je deur en pad sneeuw vrij maakte dan kon je je huisje niet meer in of uit. De deur gaat naar buiten toe open dus moesten we iedere keer flink duwen om de sneeuw die ertegen aan gewaaid of gevallen was weg te krijgen. Sander was onze expert hierin.
Het weer zat mee. Er waren zelfs plekjes blauwe lucht te zien. De weg was ijzig. De sneeuw werd er wel vanaf geschoven met sneeuwschuivers, maar strooien is hier niet te doen. Dus blijft de ijslaag gewoon op de weg liggen. De bus heeft banden met spikes en we hopen maar dat het voldoende is. Sneeuwkettingen zie je hier bijna niet. De weg naar Riksgränsen is nog steeds afgesloten ivm. de vele sneeuwval. Terwijl we naar Kiruna rijden maken we meerdere stops om al het moois vast te leggen. Maar daar de toch zonder te stoppen zo'n 2 uur duurt, moeten we nu gaan doorrijden. Alleen voor elanden stoppen we nog roep ik.
En vandaag is het mijn dag. Want nog geen 20 minuten later zien we elanden staan. Ze zoeken de veiligheid van de bomen op als we stil staan.
De eerst volgende stop is het Sami museum. Er staat een grote tent met een heerlijk knetterend vuurtje erin. Sami muziek op de achtergrond. Helemaal onderin kun je een filmpje bekijken en horen hoe dat klinkt als er Hollanders op bezoek zijn.........
Er staat hiet ook een prachtig kerkje. Helemaal van hout gebouwd. En daar we mooie blauwe luchten hebben ( in Kiruna schijnt het weer steeds beter te zijn dan in Abisko) komt de kerk en de mooie kleuren nog beter uit. Ik ben er ook nog even binnen geweest. Dit was onder meer ook omdat de mevr bij de tent had gezegd dat je in de kerk naar de wc kon. Dat bleek echter vlakbij de kerk in een apart hutje te zijn. Engels is maar een moeilijke taal voor de Zweden. Maar dat gaf wel de gelegenheid om in het kerkje te kijken.
Het was een leuke excursie. We eten een boterham uit de achterkant van de bus en gaan dan op weg naar het Ice Hotel. Dit ligt hier niet zo ver vandaan.
Dit is het 20e ijshotel dat gebouwd is hier in Zweeds Lapland. Je hebt in andere landen ook ijshotels maar deze is de grootste.
We bezoeken eerst de ijskapel. Hierin kan ook getrouwd worden. In het vliegtuig zat ook een aanstaand bruidspaar die daar gingen trouwen. En dat was vandaag. Jammer genoeg kregen we geen uitnodiging, hihi. En we hadden nog zo voor ze geklapt in het vliegtuig. We zagen wel een ander bruidspaar.
De deur naar de slaapkamersruimte was bekleed met rendiervellen. Verders was alles van ijs en sneeuw. Je voelde je soms echt in een groot ijshol rondlopen. Nergens ramen, alleen maar ijs en verlichting.
Een gewone kamer.
Eén van de artistike kamers.
En dan op het eind de ijsbar. Nu wij wilden wel een drankje proeven uit zo'n ijsglas. Johanna schonk de mooiste combinaties in. En alles gemengd met een flinke shot wodka. Maarten zei gelukkig op tijd dat hij moest rijden en kreeg een mooi gekleurd sapje. De mijne bevatte Blue Curacao en wodka en over die van Michael willen we het maar niet hebben. Het had in ieder geval drie kleuren.
De eerst volgende stop is het Sami museum. Er staat een grote tent met een heerlijk knetterend vuurtje erin. Sami muziek op de achtergrond. Helemaal onderin kun je een filmpje bekijken en horen hoe dat klinkt als er Hollanders op bezoek zijn.........
Er gebeuren in Lapland trouwens toch wel vreemde dingen. We zien een vw-busje staan en daar haalt een Sami ineens een rendier uit de achterkant. En later bleek dat er nog 1 achterin staat.
Er staat hiet ook een prachtig kerkje. Helemaal van hout gebouwd. En daar we mooie blauwe luchten hebben ( in Kiruna schijnt het weer steeds beter te zijn dan in Abisko) komt de kerk en de mooie kleuren nog beter uit. Ik ben er ook nog even binnen geweest. Dit was onder meer ook omdat de mevr bij de tent had gezegd dat je in de kerk naar de wc kon. Dat bleek echter vlakbij de kerk in een apart hutje te zijn. Engels is maar een moeilijke taal voor de Zweden. Maar dat gaf wel de gelegenheid om in het kerkje te kijken.
Buiten was er binnen een omheining uitleg over hoe de Sami leven. Er stonden hutjes en tenten om binnen te kijken. En daarachter een kraal met een aantal rendieren. Zij kunnen natuurlijk niet ontbreken. Ze zijn erg belangrijk voor de Sami. We mogen de kraal binnen om de rendieren te fotograferen. Ze blijken best wel nieuwsgierig te zijn.
Het was een leuke excursie. We eten een boterham uit de achterkant van de bus en gaan dan op weg naar het Ice Hotel. Dit ligt hier niet zo ver vandaan.
Dit is het 20e ijshotel dat gebouwd is hier in Zweeds Lapland. Je hebt in andere landen ook ijshotels maar deze is de grootste.
Ieder jaar bouwen ze het weer op en moet het rond de kerst klaar zijn. En in april /mei smelt het hotel weer. Ze halen de ijsblokken uit de Torne rivier.
De temperatuur binnen is rond de -5/-8. De bedden zijn bekleed met rendierhuiden en je krijgt een dikke slaapzak mee om het comfortabel warm te hebben als je slaapt. Wij zijn hier alleen om rond te kijken en het 20e ijshotel vast te leggen op de plaat. Een overnachting in een artistieke kamer kost al snel 500 euro pp voor een nacht. De gewone kamers zijn goedkoper, maar als je daar slaapt wil je toch in een mooie kamer.
We bezoeken eerst de ijskapel. Hierin kan ook getrouwd worden. In het vliegtuig zat ook een aanstaand bruidspaar die daar gingen trouwen. En dat was vandaag. Jammer genoeg kregen we geen uitnodiging, hihi. En we hadden nog zo voor ze geklapt in het vliegtuig. We zagen wel een ander bruidspaar.
De deur naar de slaapkamersruimte was bekleed met rendiervellen. Verders was alles van ijs en sneeuw. Je voelde je soms echt in een groot ijshol rondlopen. Nergens ramen, alleen maar ijs en verlichting.
En sommige ijs sculpturen waren spekglad. Op een stoel voelde je je weg glijden.
Geniet maar van de plaatjes.
Een gewone kamer.
Eén van de artistike kamers.
En dan op het eind de ijsbar. Nu wij wilden wel een drankje proeven uit zo'n ijsglas. Johanna schonk de mooiste combinaties in. En alles gemengd met een flinke shot wodka. Maarten zei gelukkig op tijd dat hij moest rijden en kreeg een mooi gekleurd sapje. De mijne bevatte Blue Curacao en wodka en over die van Michael willen we het maar niet hebben. Het had in ieder geval drie kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten